Seninle Konuşasım Geldi Bu Gece, Tek Yakınım.

Yanına gelirsem, gelebilirsem;
Oradan, hiç gitmek istemeyeceğim.
Biliyorum gibi sanki.
Bilmekten öte;
İçimde dolaşan, saf bir su var.
Elinle döktüğün saksıma.
Senin elin olmaz ya;
Olamaz değil, olmaz.
Sen anlıyorsun beni, başkasından bana ne ?

Ağzım eksik; dilim kusurlu.
Bunu da, bana sen verdin.
Ne mutluluk !
Üstelik;
Bir ben değilim ki eksik olan.

Senden başka;
Her kaygım, korkum ve umudum;
Boş, hatta; bomboş.
Öğrendim, sevgili öğretenim.
O kadar yakınım,
Ve uzak sandığım seni,
Aptallıklarım, günahlarım,
Ve, "ve, vs" lerim içinde.

Sen; şimdi,
Ne olur söyle..
Azıcık ta olsa;
"Mustafa" nın hakkını,
Verdim mi ?
Güneşin altında,
Yada yürürken gölgende.
Yine de, çamurlu ayaklarım,
Tozun, toprağın üstümde;
Sen "ol" dediğin için.
Rahatsız etmiyor,
Topraktanım isteğin üzre.
Sadece;
Öyle özledim ki seni....

Mustafa Ahmet Tunç CAKAR

"Sanki Kendini Bulmuş Gibi" Şiir Kitabı Giriş.

14-Haziran-2009  Cumartesi

Bir Yerlerde....