Güvercin ve Simitçi Teyze
Hayat diyorum, bazıları için çok zor Aklımda ayakları olmayan güvercinler, aklımda simitçi teyze
Hayat diyorum, bazıları için çok zor Aklımda ayakları olmayan güvercinler, aklımda simitçi teyze
Loş bir oda, soğuk, tozlu... Bir saat duvarda, ömrün azaldığını fısıldıyor yavaş yavaş, sessizliğin içinde, sessizliğe inat.
Annem çocukken sahip olamadığı bebekleri hep çok severdi
Hayat beklemekle geçiyor. Herkes birilerini, bir şeyleri bekliyor mutlu olmak için. Hayatta hep bir bekleyen ve beklenen var aslında.
Bir gri, bir yol gibi, ne siyah ne beyaz, ne başlangıç ne bitiş, bir yol gibi, öylesine arada, öylesine belirsiz
\-- Senden Bana -- / Çok karanlıktaydım / Karanlığımdaydım sadece,
İlk mandalina kokusuyla yıllar öncesinde buluyorum kendimi... Her mandalina kokusu, hazan mevsimine götürmeden önce, küçücük bir evde sessiz bir yasa götürür beni...
Karanlık... / En renkli hayallerimi karalarda kurardım ben, / Görmek
Çocukların duyguları olmaz derler doğru mu anne? / Onlar ellerine cam battığında ağlar,
Bir umut Uzun bir an Keşke birkaç saat öncesinde olsaydım diyorum bir an
Ne çok şey anlatmak isterdim sana... / ...... / Anlatmak
Bir an gök yüzü yarılıyor, her yer aydınlanıyor... İçimde birşeyler kopuyor... Ardından acıklı korkutucu bir ses... Şimşek çakıyor...
Hayat işte, karanlıktan sonra aydınlığa varacak, bilinmezliklerdeki bilineni hep arayacak, hayallerden asla vazgeçmeyecek, yine bekleyecek ve yine bekletecek. Hayat işte…
Buradan herkes mutlu, herkes kaygısız… Bense, bilinmeyen bir meçhule yolculukta, biraz korku dolu, biraz endişe…
Nasıl bir acıdır oradaki, nasıl bir boşluk ve nasıl bir kırıklıktır...
Siyah / Gecenin karanlığında parlak yıldızlarım ol. / Umutlarım tükendiğinde,
Yine aynı başlangıç cümleleri dökülüyor dilimden. Yine nasıl başlayacağımı bilmiyorum ve yine soruyorum “nereden başlamalıyım?”. Her başlangıç neden bu kadar zor olur ki?
Üşüyorum, çok üşüyorum, açın üzerimi, / Boğazımda bir şeyler düğümlendi, konuşamıyorum.
Uzaklaşmak… Her şeyi bir kenara bırakmak… Çekip gitmek uzak dünyalara… Kimsesizce…
Ses... Siz... Lik...
Doğdu, öleceği güne kadar kendi öyküsünü yazıyor...
İstanbul
İçten, hayattan, olduğu gibi, öylesine...
...
...