2 kasım pazartesi...Burada sensiz olmak inaan bana herşeyden daha zor.Neredeyse 4 5 aydır sürüyor bu hasret.Bazen sana öyle ihtiyacım oluyor ki. İşte o zaman yetmiyor seni sadece anılarda hatırlamak ve fotoğraflarına bakmak.Kalbim sadece yanımda ol istiyor olmuyor.Ne matematikteki denklemler nede dil bilgisi kurallarındaki tekil şahıs zamirleri çözüm olmuyor hasretime.

Bak bir gün daha sonlanıyor sensiz.Bugün yine sensiz gittim okula.Sensiz oturdum sıralara ve sensiz geçti tüm tenefüsler.Sensiz ve anlamsız.Bir günüm daha sonlanıyor sayfamdaki gözyaşlarım ve çağresizliğimle.Bir gün daha bitiyor.Sensiz ve anlamsız bir gün daha...