|
Tutkuda tutsak bir mumdu
(çığlık maviyıldız) 16 Eylül 2003 |
Anı |
| |
 Tutkular tutuklar,tutuklananlar yanar, kim kimi nasıl anar? /
/
tutkuda tutsak bir mumdu alevli düşlere bir ışık sundu |
|
|
ISIRGAN OTU
Isırgan otlarının dokunulmazlığına ilişkin söylenen ne varsa kabul ediyorum hayatta.Sizinde ısırgan otlarına olan tutkunuzu bir diğer insana anlatmanızdan doğal birşey olamaz.Tenden bedene yayılan ince sızıyı,yüreğindeki kanatılmışlığı üreten,adından sıkça söz ettirebilen ısırgan otunun farklı bir yorumunu yansıtasım geldi içimin ortalık yerinden yani yüreğimden geçen sızının gerçek sahibi öğretmenim oldu ısırgan otu.Kimilerinin ellemeye dahi korktuğu ısırgan otuna dudak vurdum.Yetmedi,yüreğime yasladım doğrusu bende sizler gibi korkaktım önceleri.
Ürkütülmüştük,korkutulmuştuk,sevginin bedelini hep veresiye defterine yazdık.Şiirler,öyküler oldu.Isırgan otları adlarına layık yaşamalarının övüncüyle,tutkuyla,hayatının içerisindeki sıcağa alışkın,güneşe gülümseyen tüm çiçekler gibiydiler yeşili yeşil,mavisi mavi bir dünyanın renklerine kendi renklerini kattılar çırıl çıplak bir yürek yuvarlanır ısırgan otu çayırlarında.
Susuzluğunu insana olan inancın içinde gideren yüreklerde gezinirken X ler adsızlar dokunuşta yalansız,kendince soyunup aşka,kendince dokunup dudakların sıcağına,yüreğince ağırlığımıza sızılar sarulurken yine kendileriydiler.Dile geldiğinde beden küskün bakışlar başlar,gözlerden göz bebeklerine inen ince yolun kenar penceresinde sürekli sizi izlerler.Hı hı işte işte böylesi anların gecesi gündüzü olmaz.Zamansızdır dokunuşların yansıması,yansımasının verdiği ince sızı.Olsun oda bir çiçek değilmi dersin kendince hani birimizin bir diğerimiz için söylediğince uzanırsın yüreğinin soyunuk yerine.İşte o andır,dalayan,yakan,kendi doğası gelir gider.Hayatın içerisinde akan herhangi bir bulut alıp götürür sızıyı.Adsızdırlar aslında,küstüm çiçekleriyle akrabalıkları olmasada,onların ağzından konuşmak hoşlarına gider ve ısırgan otu çayırlarında çırıl çıplak bir yürek sevişir.Aşkın adına adımlanan yüreğin her karesi,kendince iri bir çiçek.Kasımpatı kadar kocaman.Bir o kadarda titrek.Kim dokundu dalıma? Bedenim sarsıldı hangi familyadan olduğunu sormadım ki,hangi çiçeksin bile değil bendeki sen.Pratikte çiçek işte gündüz güneşe gülümseyen,geceleri düşüne güneşi düşüren.Sonra devinim işte.Her bahar erik dalları güneşe çiçek açar ancak.Ancak aynı gecenin ayazında sabahın donuk nefesi,sesidirler.Yüzyıllardır erik dalları nasıl yanılmışsa yalancı güneşlere,bizlerin yürekleride aslında erik dallarını aratmayacak kadar doğal akışında,yanılır ve yanarız.Isırgan otlarının dudaklarından dökülür cümleler seni seviyorum.Yanılmadık yandık.Artık inandık biz her bahar yalancı güneşe açan erik dalları kadar saftık büyümek bedenden bedene,güneşlenmek,ısınmak ısırgan otunun dudaklarında olsa bile.Isırgan otunuda çiçekten bilmek,
yenilenmek ve yenmek hayatı...asıl amacımız yaşamı anlamlı kılmaktı.....
|
|
