Us yitiği
vazgeçtim hepten
ateş böcekleri aydınlatıyor geceyi
geçiyorum bir boyuttan başka bir boyuta
bir başka meridyendeyim şimdi
sen kuru bir ağaç gibisin aklımda
kökün toprağa batıyor hala
dallarınsa meyvesiz mevsimlere gebe
ben bir gece kelebğiyim
aya çıkıyorum geceleri
içerek soluğunu menekşe çiçeklerinin
insanlar karınca misali
bir telaşlı devinim
yedi rengi yeryüzünün
bana benziyor her biri
benim kadar iyi
benim kadar kötü
benim kadar çirkin ve güzel
ve mevsim artık sonbahar
sarı sarı düşüyor dalından yaprak
bir hüzün denizi kucaklıyor şimdi bizi
acı bir kelam edersem küsme darılma
gayrı kucak kucak özlem taşıyor şimdi trenler
bir daha uğramam bu kasvetli gara
üçüncü perona
sevgilim artık beni yüreğinin küllerinde ara
us dışı serseri bir gezginim şimdi
yeryüzü bir adım
dolanırım gece ve gündüz
bir baştan öteki başa sensiz bu dünya
ve gökyüzü bir avuç bulut
meneviş gözlüm beni unut
demiyorum
aşk bin yıllık bir kaçak
tutabilirsen yüreğinde uyut..
ben step gülüyüm
gözkapaklarım kestane dikeni
altında bir yudum kahve saklarım
sıla gibi özlediğimsin hala
duyumsadığım
us yitiğim
kadife tene döktüğüm yağmur damlası
dile gelmemiş bir hasret türküsü
lirik bir Mayıs ezgisi
sık sık ölen
ardından yas tutulup ağıt yakılan
ve ansızın yeniden
hep yeniden dirilen
aşk bir kaçak
uzayıp gelen zamanda bir garip yolcu
çifti azaltıp tekil kılan
tekili çiftleyen yaratıcı
acısını okşayıp
yarasını yokladığım nazlı ceylan
umudun düştüğü yerde gözyaşı
ezeli eşkiya
bin yldır aradığım
uğruna sürgün olduğum
eylemim, suçum
günahım, vebalim
mutsuzluğumun sığındığı ülke
sen...
