Yürüdükçe görüyorum gidecek yerimin kalmadığını.
evimiz biz,biz eviz
sonuna kalan baharınla,kışınla kıyametinle
bir avuç,elsiz,sessiz ve eşsiz yuvalarımla
çalıdan,beli kırılan yapraklardan düşe düşe kalkan
ve hatta kalkan olan "gidecek yerlerine"
bir el,elsiz avuç dolu meşin bir tahtayım..
yerin,yerime yakın
defterim de ellerimde hasmane duyguların altın prangasında adımsız ve adsız
pembe kadife kaplamalı demiştim
üstünde iki çöp kız idi ismi olanlar deryasında:"Piraye ile Pia"..
izbe kaldım yerlerimde
ayaklarımı cumartesileri yalnızlığından toplamışım
biliyor musun "benim tekmeleyecek iki ayağım bile yok"
bir ben yalnızlığımda gibisin
bir sen sokağı gibi;düş kurmuşum da düşmüşüm gibi.yim
Sokakta geziniyorum içimde kahve fırtınası ve müzik dinliyorum; hiç dinlemediğim frekansları dinliyorum, hiç dinlemediğim bir şeyler olsun istiyorum, olmuyor hepsini biliyorum.
bilmiyorum hangi sesti müzisyen bilgeliğim
bir şeyler giyer gibi yaptım o an
ama üstüm de derisizdi
derimde etsiz ve kanı beyaz idi
ağzımda bir isim buldum
ağzımda kahve curcunası oldum
ağzımda bir ben oldum
dişlerimi çektim çekiciliğimden
"her şeyi" biliyorum..mahrurum bu yüzden
hiç bir şeyi bilmiyorum gibi;bilgeyim,bilgeliğimle atmışım çok sesli müziklerimi,ayağım da tekmeye meyilli ve ben ayaklarımla toplanıyorum evlerimden..ayaklarım da belimde kırık,yapraklarım da mevsiminde kırağısız.
"nasılsınız hanım efendi"..
nasılsız bir suret fincanımda
elimde içmesini bir türlü öğrenemediğim sigara
bugün de nasılsızım
çocuk olasım da yok
çabuk olasım da
tekme atasımla geldi gün
evet.."benim tekmeleyecek iki ayağım bile yok
