Gözlerim, ah o sevgili pencereciklerim,
Verirler bana usanmadan hoş aydınlıklar,
Hem çekerler düşler filmimi kare kare:
Bir kez karartılacak olsalar bile!
Kapanınca bir gün yorgun göz kapakları,
Söndürün ışığı, gömülsün ruh sessizliğe;
Yerinde duruyor mu bak çamurlu ayakkabılar,
Usulca koy onları sonra o gizli sandukana.
Gönderiyor sinyalcikler akkor olsa da hâlâ,
Ruhun aynası iki küçük yıldızcık gibi,
Göz kapakların yuvarlanıncaya kadar,
Çırpınır bir kelebeğin kanatları gibi.
İnatla yürüyorum gecenin koynuna hâlâ,
Yalnızca yitik yıldızlara doğru;
İçiniz, ah gözlerim, ne yaparsa yapsın kirpikler,
İçiniz, dünyanın o altın zenginliklerine!
Gottfried Keller
(1819-1890)
Türkçesi: Ömer Akşahan
Abendlied
Augen, meine lieben Fensterlein,
Gebt mir schon so lange holden Schein,
Lasset freundlich Bild um Bild herein:
Einmal werdet ihr verdunkelt sein!
Fallen einst die müden Lider zu,
Löscht ihr aus, dann hat die Seele Ruh;
Tastend streift sie ab die Wanderschuh,
Legt sie auch in ihre finstre Turh.
Noch zwei Fünklein sieht sie glimmend stehn
Wie zwei sternlein, innerlich zu sehn,
Bis sie schwanken und dann auch vergehn,
Wie von eines Falters Flügelwehn.
Doch noch wandl ich auf dem Abendfeld,
Nur dem sinkenden Gestirn gesellt;
Trinkt, o Augen, was die Wimper hält,
Von dem goldnen Überfluss der Welt!
Gottfried Keller