Bir rivayete göre sizden önce gelenlerde sizdiniz. Bir sestiniz, bir beden bir alın teri Bin candınız bir canda. Geriden gelenler ileriden gidenleri toplayarak gitti. Sonra uzun bir sessizlik oldu. Başkasının sandığınız hikâyelerde kendinizi gördünüz. Kendinizi gördüklerinizde başkasını.

Yansımalar gerçeğin kendisi değil. Üstüme düşen bakmak istediğim üzerime yağan beyaz partiküller gibi.

Yaşamın yazılmadan hissedilmeden sunulan CANLI YAYINI gibi.

Aynen komiserim, aynen ben de öyle diyorum zaten aynen yani
Adı Belgindi. Emniyet Müdürlüğünde göreve iş başladığı zamanlar, Belgin Doruk olarak fiskos edilse de. Türk Sinemasının küçük hanımefendisi diye meşhur olan o güzel kadına benzerlik olarak yanından bile geçmiyordu.
Kız kurusu sarışın huysuz bir

Ağzından bir anda çıktı o cümle.
Zigo, ben lezbiyen olmak istiyorum!...
Önce boş gözlerle baktı Zigo.
Sonrasında ağzında olan bütün birayı üzerine boşalttı.
Kahkaha ile karışık cümle kurmaya çalıştı Zigo.

Tornistan kim?...
Olağan bir anlatımla ailesinin annesinden sonraki ikinci ferdiydi tornistan. Ve annesinin Aliden sonra sevdiği en çok şey.
Tornistan bizim tekir kedimiz jale..
Önce bir duraksadı. Ardından küçük bir gülümseme ve freni boşalmış bir kamyon gibi gelen bir kahkaha çınlattı otoparkı.

Olduğu yerden hızla üzerine yürüdü. Kaderden daha güçlü bir fiziği vardı. İki eliyle kaderin bedenini kavrayarak sıkıca kavradı. Duvara yapıştırarak gözleri yuvasından çıkmış bir öfke ile seslendi kız kardeşine
"Pis bir fahişe miyim?"
Kader can havliyle Ferzan'ı ittirdi.
"Neler olduğunu sen ve

Bir kadın yarattım. O kadın yarattığım en şaheser şeydi benim için.
Sonra sıcak bir çorba düşündüm.
Dizimin dibine yataydı.
Koynuma alaydım, saçlarından okşayaydım, gözlerine bakaydım.
Sevişip,sevişip yorulaydım.

Ben balıktan anlamam! derdi ilk başlarda. Geçenlerde malzeme satan çocukla şakalaştı. Gazeteciler gelmişler.Sordukları son soru,"Peki ya kadınlar,onlarda balığa meraklı mı ?" diye sormuşlar.
Abla dedi? "Vallahi seni örnek verdik."
Biliyorum zaten dedi.
Adı buralarda deliye çıkmıştı. Küçük bir kasaba.Gölün kenarında her gün

Geldiler efendiler! / İçimde bir şair bana fener tutuyor. /

Kömür kokusu alıyorum yüreğimde / Bir ot bir çalı yoksulluk tutuşuyor

Fay hatlarından daha korkunç'dur içindeki deprem.Önce çatır,çatır seslerini duyarsın tüm kırılmalarının.Bir yanından tutarsın içini,öteki tarafından göçer

Sıram geldi.Kaç para bu baklavanın kilosu dedim.
Satıcı kadın sıraladı.Bol cevizli,tereyağlı,Gerçek şekerli,Bizde Glikoz olmaz! olamaz beyim dedi.
Bir baklava için bu kadar abartılı benzetme yapmasına şaşırdım.Ama satıcıydı nihayetinde.O albenili görseli besleyen bir kaç abartılı söz normal sayılabilirdi.

Bir gün "Ben sizce güzel miyim ?" diyen bir kadın sesi ile de karşılaştım.
Görmüyorum ki seni...
Nereden bileyim dedim.
"Sesimi dinle benim" dedi sonrasında kapattı telefonu.
Dinledim.Güzelsin diyecektim halbuki.Dememe fırsat kalmadan kapattı.

Kendi efendilerimizin tekrarıdır,hayat... / Her şey yer (le) bir. /

Annemin takıntısı ise "Pekmezin nasıl içilebileceği konusunda"
Çünkü içerken yere sıçrarsa bir felaket olabileceğini düşünüyor.
Bu yüzden en son bulduğu yöntem çay bardağından höpürdetmek oldu.

Kakavan devrinin insanları. / Çubuktan asker, / Kibrit çöpünden yangın

"Benim masum çocuğum" dedi içinden.
"Benim hayat arkadaşım, sev beni daha çok sev.her hangi bir alışverişimiz olmadan sev.daha çok sev."
Ve acısız sev...

Organizma ölümlü direnişçilere görünürde "Ölümlü bir yaşam" hakkı tanıyor gibi görünse de el altından bir savaş yürütmekteydi.
Kendi tarafından olanların sayıları organizma tarafından gün geçtikçe azaltılmaya çalışılmaktaydı. Ülkenin bir çok yerinden gelen haberlerde Organizma tarafında olan Ölümsüz insan kitlesi kışkırtılarak gezgin bu dört kişi gibi dönüştürülmek

"Organizma her gün binlerce insan ve aileye ulusal internet ağı üzerinden çeşitli testler gönderiyor. Bu arada amaç ölüm sonrası yaşamı tercih eden kişilerin sağlıklı bireyler olarak topluma ve organizmaya kazandırılması."