"ne zaman
bir liman görsem
bağlarım gözlerimi mendillerle,
kör ebesiyim gemilerin,
dokunduğumu yakarım..."
...
limanlarki
ayrılıklara vurgundur,
veda yazar eller sallanışlarda
bilinir yoktur dönüşü,
her giden
bir martı süzülüşüdür;
kendi sessizliği ile gitmiş,
geride kalana çığlık düşmüştür...
çekilince köprüler,
son palamar içeri alındığında
bir sur düdüğü çalar ki;
kıyamet kopar,
mahşer olur
tek kişilik
yalnzılıklarda,
ah
karışır
ah'a,
bir ateş sarar ki yeri-göğü
cehennem bile yanmaktan korkar...
sim siyah olur bir anda sular
ay ışığı bulanır zifire,
katran ıpıltılarda
ölür tüm yakamozlar...
tuz
tuza karışır,
yükselir deniz
ayrılan her gemi
göz yaşında batmıştır
çarpıp tuz dağlarına...
ve
hiçbir sevgili
hiç bir
hiç
dön/e/memiştir...
...
ben
ne zaman
bir liman görsem
bağlarım gözlerimi mendillerle,
kör ebesiyim gemilerin,
dokunduğumu yakarım...
korkarım ayrılıklardan
onun için
sevmemişim kimseleri...
ilk gelenimsin,
son kalanım ol
ve
istedimki
hiç bir limana düşmesin yolumuz
bu yüzden sevgili,
geldiğinde sen,
ilk öptüğümde alnından
o,
derme-çatma iskelede…
ben,
yıktım tüm limanları,
yaktım tüm gemileri,
girdaplar yazdım her yoluna ayrılığın…
…
kalalım diye
ve
söküp alıyorum,
ne kadar tuz varsa gözlerinde,
denize k/atıyorum...
...
a&m
