Yarımdı,herkesin yüzünde yarımdı mutluluklar.Kimisi istediğini elde edememişti,kiminin hayalleri yoktu ulaşmaya.Bir de insandan yoksunlar vardı,insandan ve insanlıktan,etrafındaki palyaçoları göremeyecek kadar aciz olanından...Sen hiç acıya dokundun mu,dokunduğunda hissettin mi damarlarında akan kanın durduğunu,gözlerin yüreğinle temas kurup doldu mu hiç?Peki ya beynin biliyormuydu gerçek anlamda acının nasıl bir kavram olduğunu?
Yaşamadın sen;köhne bir kayıktı hayatın ufak bir gölette gezinen.Gölgesinde kaldın hep giden gemilerin,renkler hep aynıydı hayatında,gökkuşağı ve yakamozdan daha basitti düşlerin.Bir kelebeğin ömründen,balığın hafızasından çokdaha küçüktü yaşadığın hayat.Yaşadığını varsayarken aslında hiç yaşamadın sen.Tükenmemiş sevdaların oldu;cevap bulamadığın sorular,çözdüğün problemlerin yanında koca bir okyanustu.
Ve sen her gittiğinde benim ipimi çekiyordun darağacına,gittiğin her şehre benim kokumu,nefesimi götürürken benim mevsimimde yaşıyordun ve yaşamadığın gibi beni de yaşatmadın hep.Sığınacağın son liman ulaşamayacağın kadar uazaktı sana ve öyle bir fırtınaydı ki bu,senden önce teslim almıştı sahillerimi.Geriye bir tek beni bıraktı;sense yok olup gitmiştin yaşayamadığın o sahte dünyanda...
