Alnımın çatısında beliren o utanç
O utançtan geriye derinden çizgiler
Unutursun boşver hayat hep böyle
Yenisini bulursun geçer gider diyenler
Yüreğimin her yanında ayak izlerin
Gururun penceresinde kırık camlar
Elimde tam ortadan yırtılmış bir resim
Dilimde hedefsiz boş laflar
Aynaya baktığımda kızaran gözlerim
Gözbebeklerimde sırtı dönük uzaklaşan sen
Sevdam durdurmaya çalışmakta seni
Sözlerim aynadan kalbime kurşun
Gözyaşlarım damlamakta parmak uçlarıma
Yanaklarıma hızla koşuşan kan pulcukları
Bedenimde tur bindiren o utanç
Ve geriye alamadığım kelimelerim
Ressam paletine küs,şair kalemine
Yarım kalmış hem şiir hem resim
Hayallerse demir parmaklıkların arkasında
Hatrını soracak bir ziyaretçi beklemekte
İşte şimdi ben o utançla yaşıyorum
Ne kadar çizgi çeksem de adının üstüne
Ayak izlerini bir türlü silemiyorum
Ben silemiyorum bedenimde bir utanç
O karanlık gölgense hala gezinmekte içimde...
