gün,
hep gülüşle teslim etmiyor kendini geceye
gece,
hep çiğ taneleriyle başlamıyor güne
tanyeri hep kızıl olmuyor,
saatler hep aynı ilerlemiyor günün içinde.
korkulukları açılmıyor pencerelerin,
dalgalar aynı sessizlikle
vurmuyor sahile,
batıyor kimi zaman tekneler denizlerde,
devriliyor en güçlü ağaçlar,
hafif rüzgarlarda.
mutluluk her zaman sarmıyor
beyaz duvakların sardığı gibi
bir gelinin başını.
kimi zaman
bulutlarda terk etmiyor güneşi
üşüyor insan yalnızlığında
