Bir hicran hikayesidir bu.
Bir kahir hatirasi, icinde sizi ve bizi barindiran.
Kaldirimlar hakimdi butun sehre; kimi yuksek, kimi ise yol ile neredeyse butunlesmis halde.bu sehrin kaldirimlari yasardi hep butun bir hayati.
Sokaklar kucuk, yollar kucuk, hayatlar kucuktu.oyle her sokakta asfalt gormek lukstu toz toprakti yollar; belki de bir omur toz toprakti.
Sehir, koca sehir;
Icinde nice insanlari barindiran, nicesini de acimasizca katleden sehir.
Bir umuttu sehir,
………..gelince de sehre, bir tukenisin simgesiydi.
Belki simitci bir cocugun , her simidi sattiginda, gozlerinde olusan ufacik bir umuttu.
Kimine gore ekmek teknesiydi, uc bes kurusun hatrina.
Bir eskicinin sokak arasindaki naralaridir sehir.
Tesbih taneleri dagilmisti; toplamak ise degil bir omur, bin omru bitirirdi .Tesbih taneleri dagilmisti bir uctan, bir uca.
Yillarin cizgileri anlatirdi, ihtiyar Bahri Dede nin icindeki firtinalari.
Bir ekmek hatrina cikilirdi yolculuga, bir yurek hatrina.
Ve gece inerdi sehre, koynunda dinlenilsin diye. Gunduzden adeta intikam alirdi; yildizlar serilirdi bir yorgan gibi sehrin ustune.
Hersey unutulurdu, fakat unutmazdi sehir; o simitci cocugu, eskici naralarini ve Bahri Dede yi…
Unutmazdi.
Cunku hepsinden alacagi bir hayat vardi.
