Nazende,
Sana seslenisim bana kaldi.
Hayata dair bir cok seyin yine bana kaldigi gibi! Serzenis senden yana; sen ki yurek, sen ki sevda, sen, ki umuda cagrisin.
Bir mustusun sen Nazende! Bir aci, hic bir zaman dinmeyen ve dinmeyecek olan bir sizisin.
Hani sormustun ya, “ aski anlatir misin?” diye… iste ask, sensin Nazendem, nazli yarim. Ask bende “ gidiyorum” dedigin gun bir hancer gibi indi yuregime! “asla donmeyecegim” demistin ya… Iste, iste ask; gelmeyecegini bile bile beklemektir seni!
Seni sensiz sevmektir, ask.
Hani tarifi imkansizdi askin? Hayir Nazende, tarif edilir. Cunku, ben seni icimde yasamisken bilmedigim, tarif edemedigim duygulardan nasil dem vurabilirim?
Ah, agit timsali Asuman,
Sana agit diyorum; biliyorsun, agit olenlerin ardindan yakilir. Diyeceksin, “yureginde mi oldurdun” diye…
Hayir Nazende! Ben seni yuregimde yasattigim muddetce kendi agitimi yakacagim. Aslinda bir nevi bu benim agitim, benim topraga karismam.
………. Yildizsiz, issiz bir gece.
Yagmur, haydi gel yanima dercesine pencereme vuruyor. Basimi yasliyorum pencereye, yagmura inat akitiyorum gozyaslarimi sonsuza.
Nazende!
Sana olan sevgim, yine sen de sona erecek, ben de degil. Ben zaten yok olmusum. Ben; yokum, bittim, tukendim.
Dusunmek istemiyorum!
Sana ait umit beslemek, istemiyorum.
Gelmeyecegini biliyorum.
Ama neden bu umut, neden hep gozlerim uzaga kilitlenmis bekliyor? Nicin? Neden?
Keske………..
Umidim tukenmeden gelsen,
Yagmur tanesiyle gelsen,
Ardimdan gulmek icin gelsen!
Ama sadece ve sadece gelsen.
Nazende,
Yuzune ruzgar acimasizca estimi hic? Ayaklarin toza, topraga karistimi? Bak onlara bir kez olsun, onlar benim Nazende.
Ruzgar ki, her esiste sana dogru bir anda yollar acar. Ve o, seni bekleyisimin serenatidir. Bense toz, toprak olmus seni beklemekteyim, bilinmedik yuzler arasinda.
Belki de yalniz,
Belki de seninle!
Bugun sensiz kalisimin yil donumu!
Nazende, agitin bitmeden gel!
