Artık şiir yazamıyorum.
Ölüyor muyum acaba?
Kelimeleri elime yeni almıştım oysa
İçimdeki duygular çabuk başladı çabuk bitti
Duygular olmayınca kelimler dilsiz olur
Bilemezsiniz bendeki boşluğu
Artık sevemiyorum eskisi gibi
Ağlayamıyorum akıtamıyorum gözyaşlarımı seller gibi
İnanmıyorsunuz belkide bana
Ölüyor muyum acaba
Son kez denedim iki gün önce iki şiir yazmayı
Mısralara düşlerimdeki güleri kondurmayı
Güllerim soldu
Çok çabuk oldu
Acıyorum kendime
Ne acı duygusuz, ruhsuz biri olmak
Ne acı hayatın metalik kısmını düşlerimde bulmak
Gözyaşımı bu şiiri yazarken akıtmak
Bu şiiri haykırmanın daha zamanı vardı bence
Belkide yazdığım en son şiirim olacak
Deniyorum bir sevda şiiri yazmayı
Yazamıyorum iğrenç ötesi oluyor
Oysa bu duygu kahkaha atmazdı önceden
Aklıma geldiğinde yüreğime bir hançer saplanırdı
Ne oluyor bana önceden içim acırdı
Bırakmak istemiyorum elimdeki kalemi
Artık ne sabahı bekleyen hastayım ,
Ne 35 yaşında ömrünü yarılamış bir adamım
Ne bir çiçeğim anlatılması mümkün olmayan
Yada bir dikenim canımı yakmayan
Ne bir sevdanın akıttığı g gözyaşıyım
Ne Mona Rosayım dizlerde bulunan
Nede az önce boynuna yağlı urgan geçirilen bir idam mahkumuyum
Anlatamam size içimdeki boşluğu
Renksizim, kokusuzum hissedemezsiniz beni
Sadece yazamadığımı anlayınca içim acıyor şimdi
Ne sevdaya ne bekleyişe nede ölüme
Oysa bu duygular beni
Bir güvercinin titrekliği gibi
Titretirdi yüreğimi
Yok artık yerini buz soğuğu odalar aldı
Güllerimin yaprakları dökülüyor
Oysa çok gencim daha çok kelimelerimin olması gerekiyor
Ölmemeliyim kurumamalı gözyaşlarım
Islanmalı her satırım
Haykırmalı her şiirim
İntikam yeminleri etmemeli yüreğim
Zaman acı çekme zamanı
Bir kuş kadar özgür olmalı
Bir çiçek kadar masum olmalı
Her gece yüreğime binlerce yıldız yağmalı
Kahretsin olmuyor hiçbiri
Yazamıyorum anlayacağınız
Ne acı oysa ben kabullenmiştim
Terk edilişleri beni bırakıp gidenlerin
Sevdamı hiçe sayanların
Sana attığı gülümseyişleri
Her baharı, her çiçeği
Her nefesi
Yazacaklarım karşısında satın almıştım
Almayın elimden kalemimi yazacaklarım var
Ölüyorum bir şairin son şiiri olmamalı bu duygular
İçimdeki yangını,
Aciz ellerimin kalemi tutmasını,
Teselli etmeyin
Artık inanın kendimi kandıramam
Güzel yazıyorsun demeyin bana
Yazamam
Biliyorum ki hiçbir dizem insanın içinde kuş uçurtmaz
Oysa size de anlatacaktım terk edilişlerimi
Hayallerimi, çocukluğumu her şeyimi
Kaybettim.bu satırları yazmadan önce
Yüzlerce satır okudum belki
Geri gelir dedim, hepsi gitti
Her şeyi kabullenebilirdim oysa kalemimin gitmesine asla.
