İşte, intihar gibi karşındayım.
Elektron silahları kuşanıp,
Kahpe tuzaklara yatsın virüslerin.
Hadi şiir ile yanan şairlere saldır.
Ne yazar...
Ama lanet olsun ki,
Savaşlarının bile,
Tadı kalmadı.
İçimdeki acı rengine boyanmış hicran dışında,
Boyadın herşeyi metalik griye.
Erittin mumlarımı sıfırlarınla.
Yırttın kitaplarımı oyunlarınla.
Kolay yaşam, acı çekmek yok.
Acı çekmeden yaşamanın,
Acısını çekiyorum şimdi,
Ve bu daha da acı.
Ölüm bile artık kanlı ağıtlı olmuyor.
Mikronlara ayrılarak yok olmak,
Acısız, kansız, beş saniyede.
Düşünüyorum;
Sıfırların, birlerin bahçesinde
Kaç megabayt eder acılarım
Kelebeğin ömrünü çözmeye çalışan,
Denklemlerde kalmış beynim.
Yüzyıllık bi kitabe kokuyor ellerim.
Gömdüğü yerden çıkarıyor acılarını,
İçimdeki mezarcı.
Kahrolayım!
Artık yaşayamam.
Şairler yansın,
Yıldızlar kaysın,
Bugünde yaşıyorum.
