Önce kokun girdi odamdan içeri
Peşine hiç gitmeyen o hayalin
Dizlerinin üzerine başımı yasladığımda
Gözlerinin içinde parlayan o inciler
Ellerinin saçlarımın arasında gezmişliği
Dudaklarında teyid edilmeyi bekleyen düşler
İki çocuk;biri kız biri erkek
Benimse onların başında bekleyişim
Anne,baba olmak adında iki kelime
O hayallerinle daha da çocuk oluşumuz
Daha da sarılmışlığın göğüs kafesime
Saatlerin bir bir kayıp gidişi
Takvimse hala durmakta aynı günde
Bir günde yitirilen milyonlarca ümit
Anlamsız gelip giden doğum günleri
Tadını unuttuğum o eski bayramlar
Sevdiklerimin başında saf tutuşlarım
Seni sorup hatırlatan herkese
Söylemek zorunda kaldığım boy boy yalanlar
Şimdi odamda o düşlerin ağlamakta
Hayalinse aslında çoktan çekip gitmiş
Ardına bakmayıp gidende bir sürü
Geride kalandaysa sadece bir ümit
Bekleyenler bir tek hayata yenilmiş
Önce kokun girdi odamdan içeri
Peşine hiç gitmeyen o hayalin
Ve odamdaki herşey saf tutarken bana
Bir hayalin bile kalmamış bende sevdiğim...
