Alkış ve yuhlamalarla dolu karmaşık bir heyhulat içerisinde bir topluluğun önüne bakır bir tasta uzatılan ve içine en küçük bozuk paraların atıldığı küçük toplulukların her daim vahşet ve kan üzerine bahse girildiği bir kasaba da gibiyim.Gladyatörler yine arena da yerlerini almış.Kalabalık öylesine heyecanlı ki sadece yenen ve yenilenin damarından oluk,oluk kimin kanın akacağının hesaplaşmasını bekliyorlar.Taraflar,taraftarlar hiç değişmedi bu alemde.Kimi zaman oldu ki bozuk paralar üzerine oynandı insanlık kaderi.Kimi zamansa puanlan bir demokrasi üzerine yitirdik insanlığımızı.
Ve o kalabalıkta kimse görmedi.Ne devirler bitti böyle,ne devirler geldi geçti bu alemden.Halk'ın ekmeği,halkların içten gülümsemesi,anaların çocuklarını en içten dileklerle sevip okşaması bile "Masumiyet Çağını" getiremedi.
İnsan hep kendinle savaştırıldı.Kendi yenik aleminde kayıp zaferler peşinde koştu.Üstün gelmek,üstün olmak,yukarıdan aşağıya inen bir yeniklik duygusundan inmedi topluluklara.Aşağıdan yukarıya doğru çıkan bir hiçliğin yeniklik duygusundan ibaretti herşey.Yoksulluk her ne kadar kendini büyütüyorsa da öte yandan en üstlerde filler ve devlerin aleminde kimi zaman şeytani,kimi zamansa masalsı kahramanlar büyüyor ve büyütülüyordu.
Kimisi uçuyor,kimisi çok güçlü,kimisi ruhani,kimisi ise; beklenen ve beklenilmeye adanan kahramanlardı bunlar.
Ve hiç kimse de cesaret yoktu,inanç,ahlak,sadakat hepsi bu kahramanlarda bütünleşiyordu.Yok olan yada yokluğu hissedilen ne varsa? hepsi bu kahramanlardaydı.
İçimizden biriydi bu kahramanlar,içimizden çıkıp gelen bizde ki yokluktan ve hiçlikten çıkmış.Ama her şeyin var olduğu ve her şeyin üstünde olan kahramanlardı bunlar.
Bir çoğumuz bunlardan birine hiçliğimiz kadar inandık. Beğenmemize gerek yoktu.Onlar bizim adımıza beğeneceklerdi. Muhakeme etmemize de gerek yoktu.Onlar bizim adımıza muhakeme edecek,en doğrusunu söyleyeceklerdi.Yol gösterilmeye de muhtaç ikincil ruhlar gibiydik.Saf bir ruha sahiptiler,bizim kadar türetilmiş ve yığınlaşmış,kümeleşmiş, presleşmiş halde değildiler.Her devirde yeni sloganlar buldular,her devirde bizlere bir şeyler söylediler.Onları alkışladık,yol göstermelerine dudaklarından çıkacak her kelimeye dikkatle dinler olduk.
Ve onlar bizim için vardılar.Bizim hiçliğimizden çıkan ve var olan en değerli herşeylerimizdi.
Herkes kendine bir kahraman seçmemişti.Herkeslerin bir kahramanı vardı her alemde.
Arenalar kuruldu.Kan ve vahşet üzerine yeniştik biz kahramanlarımızla.O günden bugüne hiç bir şey değişmedi.
"Masumiyetin Çağı" bir türlü gelmedi.
