Kaç rengi vardı mutluluğun hiç bilemedim
Seni beklediğim iskelenin altındaki denizin mavisi miydi
Yoksa tenini ısıtan güneşin sarısı mı
Peki ya hayallerini sayarken baktığın o beyaz
Küme küme bulutlar onlarda mı mutluluğun rengiydi
Kaç rengi vardı mutluluğun hiç bilemedim.
Bildiğim tek bir rengi vardı aslında
Yüreğim acıyıp,canım her yandığında
Körebe oynayıp,köşe bucak saklandığım
Bir karanlık vardı ya hani her yanı kaplayan
İşte oydu benim için;siyahtı mutluluğun rengi.
Senin mutluluk dediğin renkler benim için acının rengiydi
Gözümü kırpmadan,heyecanla yollarını izlerken
Ben denizin mavisine hiç bakamadım doya doya
Sen gelmiyordun ve başım önümde yürüdüğümden
Bulutun,güneşin rengini göremiyordum tam anlamıyla...
Bir kez daha tükenmişliğimin yürek kanatan sancısıyla
Yol alıyordum kaçıp sığındığım odama
Bana mutluluğun rengini sordunuz değil mi
Bu bekleyişte göremedim ki hiçbir renk siyahtan başka...
