Yokluğunda hesap soruyor hayat
Kelepçeleri hazır uğruyor geceme
Cevapsız sorularımı tek tek hatırlatıp
Son isteğim olup olmadığına aldırmadan
İdam ediyor ahşap bir iskemlede
Bir ilmik geçiyor ince boynumdan
Önce saçlarımı usulca okşayıp
Sonra sıkıyor boğazımı gözyaşıma aldırmadan
Beynimdeyse hala cevapsız sorular
O an tekrar hatırlıyorum ayrıldığımızı
Gözlerimden inceden bir ırmak
Ve bedenimi terk ediyor yüzünün aydınlığı
Nerede başlamıştı aslında tutsaklığım
Seni sevmemin karşılığı mıydı bu soğuk kelepçe
Oysa içimden hep başkaları geçerken
Beynimde yıllardır bir tek sen gezinmekte
Gece üçte durmuştu kanayan yüreğim
Hani bembeyaz bir gelinlik giyinmiştin
Ama kefen giymiş bir hava dolaşıyordu ya gözlerinde
İşte o gözlerime acıyla pişmanlıkla baktığın
Kıyametimin koptuğu o günü takip eden gece üçte
Şimdi yokluğunun hesabini soruyor hayat
Kelepçeleri sorgusuz takıyor bileklerime
Cevapsız sorularımı tek tek hatırlatıp
Götürüyor o ilmiğin altında bekleyen iskemleye
Ve ben seni sevdikçe büyüdüğümü zannederken
Aslında azrailimi büyütmüşüm seni bunca yıl düşünmekle
Artık içimden ne bir başkası ne de hayaller
İçimden bir tek o şekilsiz ölüm geçerken
Beynimdeyse hala bir tek sen gezinmekte...
