1
Kendine ıssız, huzurlu bir dünya yaratırsın. Okyanusun en derin yerinde, gizli bir mağara düşlersin. Pusulasız, haritasız bulduğun bir sığınak. Hayatın kalabalığında yalnız kalmayı nefeslenip etrafında olup bitenlere seyre dalarsın. Göz bebeklerini acıtır gördüklerin. Kalbin kasılır, boğazında bir yumru peydah olur , yutkunamazsın.
İnsanı, hayatı anlamak uğruna çabalarsın ya, bir gün buna kafa patlattığın bunca vaktin nasıl geçti diye şaşırır kalırsın. Elinde kocaman bir hiç, deli sorular yankılanır kafanın içinde. Susturmak istersin.
2
Susmak bilmez kafandaki ses. Tuhaf bir uğultu sanırsın önce, zamanla şifreyi çözersin. Heceler birleşip anlatır sana hikayeyi, dinlersin. Uyuyakalmadan okuduğun masallar düşer aklına, çocukluğunu özlersin. Elini uzatıp da ulaşamadığın raftaki şeker kavanozunu hatırlarsın. Sonra,
rehavetin en tatlısı kabusun olur, uyanırsın. Tekrar ve tekrar uyanırsın.
Hayat bir kafes olmuş canına, kuşatılmışsın.
Ne çok soru var kafanda, çıldırmak işten değil!.. Cevaplar sanki kaypak, az bir değişik, gerçeği bulmak lazım. Sanki zincirsiz, hür, hakkını verip alan birisisin gibi, oysa değilsin, yalandan her şey. Göstermelik bir düzen var ve sen içindesin.
3
Basit. Aslında hayat denen her neyse, çok basit. Yalan ve güç ile dönen bir çark. Yarışma hatta. Survivor dedikleri. Dalga geçer gibi, değil mi?
Ve bundan ciddi paralar kazanıyor birileri. Hayat bu; gücün yettiğince yüklenirsin.
Yazık. Akıl, mantık ve özgür iradeye yazık. İnsan olmanın mucizesine daha da yazık. Hadi bunlardan da geçmek istedin. Geçemezsin, içindesin. Olacaklar şunlar: düşersin, aklının almadığı, aydınlığa çıkamayacağın kadar düşersin. Kirlenir, çirkinleşirsin. Aynalar bile yalan söyler sana, kaybolur, ufalırsın. Anlamı kalmaz senin için erdemlerin, umudun, gayretin, namusun, adaletin, vicdanın, gerçeklerin.
Yolun sen, inancın güç olur
eylül
