Çapkınlık Senin Neyine?
Elimize yüzümüze bulaştırdığımız garip bir anı. Cahilliğimizin de etkisi büyük sanırım.
Elimize yüzümüze bulaştırdığımız garip bir anı. Cahilliğimizin de etkisi büyük sanırım.
yükselmek istedim yaşamım boyunca, / enginlere, ufuklara taşmak istedim. /
yine akşam oluyor bu soğuk sokakta / caddeleri adımlıyorum ve köşede
Unuttum; / en son ne zaman bir kadının / göğsünden
sen; / koşuyorsam kırlarda / oynuyorsam kelebeklerle /
ne zaman bir parça keyif duysam / sana ilk dokunuşum gelir aklıma
güneş ufuktaki sıradağları aşarken / beyaz martılar son dalışlarını yaparken /
geceler içinde bir gece sevgilim / bir gecede gizlenmiş her gecede
diyordum ya sevgilim / senin bir parçan olmak isterdim /
çileli hayatın son deminde / ağlayacaksın tüm hüzün ve kederinle /
Bilemezdim ki / acaba gelir misin umuduyla beklemenin / bu
Bir sabah serinliği gibiydi gözlerin / maviliği kaplamıştı gökyüzünü. /
Ben seni dün sevdim sevgili / ellerinde nasır yüzünde bir tutam gölge vardı
Ben sana demedim mi yar, / bu böyle gitmez diye… /
bir damla yağmur, üç beş gözyaşı / coşku, hüzün ve tebessüm
Geceler vardır karanlık, geceler vardır, uykusuz, geceler vardır yarınsız... benim gecelerimse sabahsız...
Ben seni kaybetmek pahasına yaşamayı göze almışım, yokluğundan başkası acıtmaz yüreğimi...
Bilir misin sen seni sensiz yaşamanın ne kadar zor olduğunu?
Birgün bir yıldırım düşer yüreğime ve ben kaybolup gitmek isterim buralardan, cesaretsizliğim aşktan değil senden yana sevgili...
Okka'sını arayan divit misali gezinirim sayfalarda, okyanuslarda bir damla, küçük bir tebessüm, bir kaç damla gözyaşı ve hayata bırakılan küçük bir iz...
Yalnızdım, yayaydım, yayıldım hayata, yaydıkça yayıldım, yayıldıkça yalnız olduğumu kavradım. Yaşadıkça büyüdü yalnızlığım, yazdım... yazıldım... yazdıkça bozuldu yalnızlığım. Şimdi ise yalnızım ama yazdıkça yayılıyorum.
Alanya
Tıpkı sıvı gibi, her kaba sığar ve şekil alır. Ta ki buhar olup uçana kadar.
Kısır bir döngüdür hayat, daha çok kimlerden etkilendiğiniz değil, nasıl bir etki bıraktığınızdır.
Her tarz kendi denklemini kurar ve bir çarpan oluşturur. Her çarpan farklı bir katsayıya ulaştırır insanı. Bazen de aynı çarpan olarak bir doğruya eşit olabiliriz ama bunu şimdiden görmek veya hissetmek mümkün değil.