Uçağa binmek için beklerken, ön taraftaki yolcuların alınacağını, arka taraf yolcularının biraz beklemesi gerektiği söylendi. Sıradakilerden birinin sebebini sorması üzerine yetkili, Kaptan’ın öyle istediğini iletti. Nasıl karşılardınız bilmiyorum ama bana tuhaf geldi. Kaptan ne isterse olacak mıydı yani? Öne doğru yaklaştım. Sıradakiler söylenmeye başlamıştı. Aklıma organ bağışı günlerinde gördüğüm bir ilan geldi. ”Siz beş dakika beklemeye tahammül edemez iken insanlar yıllarca organ için bekliyorlar” Tabi ki bunu göz ardı etmedim. Böyle düşünürken de ön tarafa gelmiştim. “Kaptan’ın niye böyle istediğini söylerseniz, insanlar daha az memnuniyetsiz olacaktır eminim” dedim. Arkadaki beyefendi, yavaşça yaklaşarak, engelli birinin uçağa bindiğini, onu yerleştirmek için bekletildiğimizi söyledi.Bu sefer insanlar, böyle bir sebebin çok geçerli olduğunu, bunun için beş dakika değil daha bile uzun bekleyeceklerini gösteren mırıldanmalar içindeydi. Önemsenmek istiyordu insanlar belki de.
Koltuğuma oturduğumda ilk yaptığım şey, ön koltuktaki dergiyi karıştırmaktı. İlk sayfalarından sadece biri On kasım törenine ayrılmış. Ve bir tane Atatürk fotoğrafı bile olmayan, beylik laflarla dolu, vasat bir yazıydı. Aynı dergide ilerleyen sayfalarda mantar’ dan yapılan yiyecekler ise ballandıra ballandıra sayfalarca anlatılmış ve boy boy–çekilmesi sırasında emek harcandığı belli olan-fotoğraflarla bezenmişti.Bu derginin yurtdışı uçuşlarda da okunduğunu hesaba katarsak durum oldukça düşündürücü.
Yıllardır İstanbul’da yaşadığım halde, yapmadığım ama ilk fırsatta yapmak istediğim bir şeyi yapmak üzere Burgaz Ada’ya gitmek üzere Adalar Vapur iskelesin de aldım soluğu uçaktan inince. Türk edebiyatının dönüm noktası olan yazar Sait Faik Abasıyanık’ın müzeye dönüştürülen evini ziyaret etmekti amacım. Yazdığı mektupları bile bir şiir havasına büründüren, bir insanı resmedercesine anlatan şahsiyetin, bunların bir kısmını, nerede yazdığına tanık olmak istedim. Yazarın ve ailesinin oldukça iyi korunan eşyalarını ve üst kata çalışma odasına girip, yazarın pijamalarını ve daktilosunu da görünce zamanda yolculuğa teslim oldum. Oradan çıktığımda evin duvarlarındaki, yazarın hayatından alıntılar ile beraber yazar ile sanki uzun bir sohbet etmişçesine mutluydum.
26.11.2014
