Yıllardır biriktirdiğim söylenmemiş
o kadar çok söz var ki içimde sana dair…
Şimdi burada ilk ve son kez duyacaksın benden
az sonra söyleyeceklerimi.
Bunu çok geç kalmış bir itiraf olarak al istersen…
sana karşı ilk ve son defa, korkmadan, kaçmadan,
erkekçe haykırmak istiyorum sevgimi…
Sonra ne istersen onu yap bana,
istersen tamamen çıkar hayatından, ister vur öldür…
Ne fark eder ki ha!
Sensiz yaşamanın ne kıymeti var ki zaten…
Son vapur ayrılalı çok olmuş o limandan
Anlık maceralara atılmak için çok geç artık zaman.
Sadece, eğer, bir parça kıpırtı varsa içinde benden kalan,
bunu bilmek bile bana yeter de artar inan!
Ama sen iste, ben giderim,
bir daha yollarına bile çıkmamak üzere çıkar giderim hayatından,
başka şehirlere kaçarım denize kıyısı olan,
başka kayalar bulurum denize karşı dimdik nöbet tutan…
Bu günü, bu anı, bu mizanseni kendi kendimce
yaşarım orada, ümitsizce, her gün, her an…
Yeter ki sen iste!
yeter ki,
yeter ki…
iste!
…
Mart 2008
