Neden yaptın bunu? Neden? Tam da unutmuştum oysaki. Tam da aklımdan çıkarmıştım. Artık düşünmemeye başlamıştım. Yüzü gözümün önüne gelmiyordu. Ben aklımdan silmiştim onu.
Neden bana hatırlattın? Ben onu hatırlamayacaktım. Ben unutmuştum onu. Yoktu artık hayatımda böyle biri. Yoktu aklımda böyle biri. Tanımıyorum ben onu. Hakkında hiçbir düşüncem yok. Görsem de bir şey hissetmezdim, hissetmeyecektim.
Neden yaptın bunu?
Gördüm… Sustum. Kalbimde bir şeyler oldu. Bir şey aktı oraya doğru. Ama kalakaldı orada. Tıkandı. Sustum. Erteledim. Dayanamadım. Sonra belki daha sakin bakarım dedim, erteledim. Onu görmeyi erteledim. O vaktin gelmesi için sabırsızlıkla bekledim. Sana ulaşmak için gün boyunca yarım akıl dolaştım. Hep aklıma geldiğinde erteledim kendimi. Susturdum özlemimi. İçimde biriktirdiklerimi belki daha kolay aktarırım sana diye o saati bekledim.
Neden yaptın bunu? İçim tıkanıyor. Kalbime bir şeyler yığılıyor. Acı yığılıyor. Sensizlik yığılıyor. Titriyorum. Elim tutmuyor. Aklım duruyor. Kilitlendim ben sana. Seni feda edemem ne olur anla beni. Anladım ki yerine olmuyor. Yerin dolmuyor bir başkasıyla. Olmuyor sensiz...
Neden hatırlamama vesile oldun? Neden? Eksiğimi neden yüzüme vurdun? Ben ne yaptım bunu hak edecek?
Funda
