A
Ağrıdı gözlerim/ciğerim yandı/ziyanı yok
Gece arkadan vurandı.
Mem için Zin’di zamanlar
Ve ahir gülümseyişinde
Ebeddi hercailer
Kelimelerini yitirmiş şairler bilirim
Denizcileri sayfalarında çıkartan
İmbat yangınlarına sahne olan
Yürekleri fersah fersah
Delişmen sevdaya vurulan
Şairler bilirim
Hepsi sözlerinden birini
Adamışken aşk diye
En güzel şiirini
Bastırmıştır bağrına acı diye
Gözlerinden akan yaşlarını bilirim bir de
Sevgilinin firuze seferinde sağanakları kıskandıran
Akarken sağanak/dururken çöl olan
Bakarken ateş susarken su olan
Aşıklar bilirim yedi baharı koynunda saklayan
Ve her seferinde bir baharı çıkarıp gecesine
Seven sevgilinin gözleriymiş gibi
Hayallerine sığdıran
B
Mecnun’a sorsaydın Leyla’dı herşey
Ferhat’a ise şirin
Kerem’in Aslı’sıydı gökler
Maviden ateşti pervaneler
Acılar bilirim yasın bağrından kan olan
Duruşları hepsi bir zılgıttır şairlerin dilinde
Hüzün ikliminde dillenince heceler
Aşk diye çıkar özlemlerden
Uyandım/ellerimde kırıldı kalemim/
Sözdü de kalem/kalandı çöllerimde.
C
Çöller bilirim kelimelerin taşımadığı
Denizleri kumlardan çıkartan
Sahrası leyladır her bedevinin
İsimleşen mecnunlarda
Bir Mem dolanır dilime
Zin diye feryat eden
Bir aşk dolanır hercaima
Mavi diye beni boyayan
Şimdi söylemeliyim zinhar
Susmalıyım belki de zinhar
Düşmemiş kara günümdür geceler
Gülüşünden provaları astığım
Tut ki sağanak/yazdım seni/
Ezberledim de günleri
Etmedi bir vuslat
D
Delişmen sevdaları boyayan renge
Sonra çıkartıp göğü yaslayan heceye
Kalemin kıpırtısındaki bilmeceye
Aldım/sakladım/incire ve zeytine
Daha korkulaşmamıştı gece
Virdi(m)le işlerken gözlerine
Anladım/ne olduğumu/kayranın/damlasında
Mavi saçaklarında düş kurdum
Kurduğum Zin-Mem etmedi
Hangi çöldür bu
Hısn-ı keyfa gibi
Yalnız ve kurak
Dağları delinmiş
Bir korkudan
E
Anladı(m) artık benden aşka yol
Gecenin/gözlerimi/seğirten
Kalp çarpıntısıydı
Ve hüzün
Acının pişme taşıydı
Hamlığı(m) gözlerinde
Bir kurşun yatağıydı
Yanışı(mı) kelebeğe sor
Yarışımın son atağıydı
Elhamdüllillah
…
