Karanlığı kovan sonsuz bir meşâlesin,
On dördündeki ayda nûrdan bir hâlesin.
Nâdide güllerin eşsiz gülistânısın;
Yaşanmış günlerin unutulmaz ânısın.
Anadolu ışığından feyiz alıyor,
Lâtif dimağlar yurtta her dem çoğalıyor.
İlim aşkıyla körpe yürekler doluyor,
Senin mâzin yeni bir istikbâl oluyor.
Emekle anıtlaşır alelade taşlar,
Sevgi, saygı ve emek içten arkadaşlar.
İrfânın sonsuza dek kısılmayan sesi:
*
Doğan güneşe eş, büyük KONYA LİSESİ!..
