her insan beklediklerini yaşayamaz ki çoğu insan söylenenleri ayrıca söylediklerini yaşayamaz. bunlardan biri de benimdir örnek olarak gösterecek olursak.
eğleniyorum kendi başıma neşeleniyorum bazen hüzünleniyorum.(arada virgüllerde vardıda beni aşıyor uyumsuzluk teoremime göre)
çok mutlu görünsem de değilim, çok mutsuz görünsem de görünemem; tanımlama sanırım direk poker surat, işte bu benim ayık iken çok rahat yansıtıyorum bunu.alkol sonrası kendi dünyama bürünüp yeni bir ben oluyorum, yeni dogmalara yelken açıyorum.
bazen bir korsan bazen bir ceset bazen bohem bir tarza bürünüyorum.haricinde tepkisizim, gereksiz tepkilerim dahilinde tepkisizim.
herşey bundan ibaret aslında
bazen poker surat olmak
bazen de gereksiz gereksinimleri doğrusunda bahis arttıran biri.
olmasını gerektiği gibi davnaıyorum sanırım.ha bu hata mı?kendimce şuan hata değil
ama insanlara göre kıyasladığımda her adımım hata her adımımın altında bir çukur.
normale karşıyım, buda beni neşeli kılan
ama yaşama isteğimi kıran kerdeli neşelerdir.durup düşünmek neyi değiştirir?
ölüyorum..
evet bunu düşünüyorum.ama ne için?benliğimden öte bir ben olduğum için sanırım veya bir kaç tane ben var ondan dolayı..
nasıl bir çözüm önerirsiniz bu çürüyüp giden bendene yok oluşun eşiğindeki bedene?
beyaz beneklerim var
henüz çok yeniler bu hayatta.artık hayatın sonu yaklaşırken normaldir yeni olmaları..zaman yaklaşıyor
ben kendi dramıma gülüyorum.tebrik ediyorum kendimi bizzat.
son ki üç ve sahne başlıyor, cesedim taşınırken yükseklerdeyim yerden ayaklarım kesiliyor.film şeridide geçmiyor gözlerimin önünden üstelik, ama hissediyorum,yükseliyorum
bu bana bir mutluluk sağlıyor, toprağa kavuşmada bir düşünce bunun getirisi bir keder vede sonunda mutluluğa kavuşturuyor..
