Rüstem abi bu mektubu endişe içersinde yazıyorum. Son mektubum olabilir. Memleketin durumu malumun ortada. Geçim, seçim derken son günlerde cepheden gelen haberler de bir hayli moralleri bozdu. Bir onlar saldırıyor, bir biz saldırıyoruz. Ama hala bir netice elde etmiş değiliz. Hükümet işi sıkı tutuyor. Allaha şükür, şimdilik yiyecek sıkıntısı çekmiyoruz. Fırınlar gece gündüz ekmek üretiyor. Marketlerde reyonlar ağzına kadar dolu. Üstelik ithal et, hayvan bile getiriyorlar durmadan. Kömür yardımları, battaniyeler, çadırlar da cabası.
Hükümet verilecek bir karış toprağımız yok diyormuş. Düşman kuvvetleri de bu topraklar bize babadan kaldı diyormuş, üstelik tapuları varmış. Savaş şimdilik bizden uzakta sayılır, henüz şehre gelmedi. Ama şimdiden sıkı tedbirler alınmaya başlandı. Mahalle muhtarı geçenlerde esnafları, kahveleri dolaşmış durmuş. Muhtarlığın kapısına yoklama listeleri asılmış. Yedek kuvvetler toplanacakmış. Gönüllü olmak isteyenler başvurabilirmiş. Ahali tedirgin Rüstem abi. Kahvedekileri bir görsen moraller bozuk, suratlar asık. Kimsede çıt çıkmıyor. Geçen gün bizim seksenlik Kore gazisi Bahattin amca artık dayanamamış, oturduğu yerden fırlamış. Bağırmış çağırmış herkese küfür etmiş.
"Utanın" demiş.:"Düşman kapıya dayandı.Yeter artık, ayağa kalkın...Hepiniz korkak tavşansınız" diye haykırmış. Tansiyonu yükselince olduğu yere yığılmış. Araya bizim Kıbrıs gazisi üşütük Niyazi girmiş: "Seninleyim be ya Bahattin amca. Ben şimdi otogara gidiyorum. Hakkari'ye iki bilet alayım geleyim. Yarın akşam da hareket ederiz demiş. Birden kahveden fırlamış caddeye. Gazi Niyazi'yi üç dört kişi zar zor tutmuş. Minübüsten paldır küldür güçlükle indirip kahveye gerisin geriye sokmuşlar... Deli Selami de çok kızmış, onlara çıkışmış: "Kafayı mı yediniz lan, oturun oturduğunuz yerde" diye bağırmış. Bir masada okey oynayanlar da gülünce Gazi Niyazi iyice bir öfkeye kapılmış. Gülenlerin masasına saldırmak istemiş ama zor tutmuşlar. "Hainler sizi" demiş. Demiş ama onlar daha da çok gülmüş. Garsonda bağırmış herkese: "Bırakın lan bu ayakları , çay paralarını sakın karambole getirmeyin." diye çıkışmış .
Çok geçmeden caddeden korna sesleri, bağırtılar, çağırtılar, naralar duyulmuş Rüstem abi. Trafik aniden kilitlenmiş. Minibüslerde, kamyonlarda bayraklar asılıymış. Bir trafik ekibi yola açarken bir grup insan da caddeye girmiş. Kahvedekiler dışarı fırlamış merakla. Diğer esnaflar da kapı önünde toplanmış "Neler oluyor" diye. Slogan atanların sayısı gittikçe artarken insanlar da şaşırmış. Kim miş bunlar? Meğerse Gaziosmanpaşa'da bazı dernekler son saldırı nedeniyle harekete geçmiş. Çocuklar, liseli öğrenciler, veliler, öğretmenler, minibüsçüler odası falan el birliğiyle protesto yürüyüşü yapıyormuş. Gruplar Gaziosmanpaşa'dan bizim semte doğru akarken sayılar da bir hayli artıyormuş Rüstem abi. Hainlere lanetler, kahırlar, küfürler, öfke, isyan yağıyormuş.
Gençler, kadınlar bayraklara sarılmış, kenet olmuş. Koreli Bahattin amca, gazi Niyazi şok geçirmiş. Deli Selami de bir hayli şaşırmış. Kahvedekilere dönmüş: "İşte gerçek kahramanlar bunlar. Görüyorsunuz varoşların gecekondularından geliyor bu insanlar. Zenginler böyle bir yürüyüş yapabilir mi? Bunlar fakir ama gerçek vatansever. Bakın hava soğuk ama birçoğu hala tişört giyiyor. Bakın birçoğunun ayağında ayakkabı yok, terlik giymişler. Eminim bazılarının evinde elektrik, su bile kesiktir. Yarı aç, yarı tok yaşıyorlar ama buna rağmen vatan sevgilerini ihmal etmiyorlar. İşte bu ülke şimdiye kadar bu yüzden yıkılmadı lan hıyar ağaları." dediğinde alkışlar ortalığı inletmiş.
Kahvehanenin yarısı hemen oracıkta muhtarlığa koşmuş, yedek listeye adlarını yazdırmış Rüstem abi. Ama ben hala tereddütteyim abi. Bir saldırı daha bekliyorum. Durumun vehametine göre hareket edeceğim. Elbette son çare o listede ben de yerimi alırım. Umarım bir dahaki mektubu cepheden yazmam. Şimdilik hakkını helal et sayın abim.
