HAYAT BU BE GÜZELİM
Sana ben bugün terbiyesizsin, dedim.
Başını büktün, ayağa kalktın, kusura bakmayın, dedin.
Yıkıldı mı içindeki tüm hayranlık bir anda.
O ben miydim sana bunu söyleyen?
Ardından takdir edip,
Seni alkışlatan, teşekkür eden!
Çıktığımda oradan
Sana arkadan, arkadan bakan gözleri;
Sırtında ok gibi taşırken,
Alkışlattım seni herkese…
Okların sırtında da olsa,
Ok atanların elleri çırptı senin için.
Kafaları karışık…
Sen terbiyesiz miydin?
Yoksa bir o kadar mükemmel miydin?
Ellerini çırparken, onların bakışları okken,
İkilemleri çapraşık,
Bağlı yumak iplikler attılar önüne…
Sen yumak olmuş ipliklere bakarken;
Ayırmadın yinede gözlerini gözlerimden.
Şaşırttığım karmaşayı sende sorgularken,
Hayranlığın ve nefretin karıştı yüreğinde;
Yumak, yumak iplikleri atanlar önüne.
Kimisi attıklarını açmaya çalışadursun kimisi,
Atıklarını orda bırakıp,
Kafanı karıştırdılar, karışan kafalarıyla.
O sandalye koca çukur oldu san ki;
Sanki tahtadan yapılmamış gibi…
Sonra yaylı bir sandalye oldu,
Seni fırlatan; ayakta alkışlanırken…
Keşke kalsam hep ayakta dedirten
Gözlerin bana…
Baktı içli, içli.
Anlamayanlara neden ettin bu lafı, der gibi.
Oysaki hayat bu güzelim…
Bu bir antrenmandı sana.
Bir gün yere vuran, bir gün yücelten;
Bu hayat be güzelim…
Ben sana antrenmandım.
İyiliktim, yinede güzelliktim.
Bir bilsen; hayat bu be güzelim.
O kıvır, kıvır saçların,
Ceylan bakışın,
Ve gözlerine dolacak olan o yaşlara;
Hayat bu be güzelim, tam
Tam akıtırken gözyaşlarını, afallamışken;
Mırıldanırken sözlerin tüy gibi,
Duymamı isterken aslında sevgini,
Anlaşılamadım derken, daha sen,
Alkışlatırken ben seni,
Gözlerin şaşkınken, bu ne şimdi derken;
Hayat bu be güzelim…
O yüzden derim öncesine bakma.
Hep hazır ol.
Hazırlıklı ol, hayat bu.
Sen anla.
Ok atanlar anlar, anlamaz…
Onlar şaşkın,
Sonra çözer; kimileri yumakları çözer önünde,
Kimileri çözmez bırakır orda.
Hayat bu be güzelim…
Gözlerimi gözlerinden çekerken,
O içine aldığın gözlerini arkamda bırakırken,
Orada seni tek bırakırken;
Hayat bu be güzelim…
Bir gün anlayacağın, ama bugün kızacağın,
Mutlulukla mutsuzluk arasında hep seni bırakan,
Benim gibi anlar, çoğalacak
Ceylanım…
Kıvırcık saçlarınla,
Koca, koca;
Hayat bu be güzelim…
Tekrar beni arayan gözlerinle
Gözlerim olmayacak…
Orada bırakacak başka gözlerde, seni hep.
Kendi gözlerinle,
Bakacaksın hep yeni gözlere.
Güçlü olman gerektiğini bilip;
Doğru ve yanlışlarla,
Gözler, arayacaksın yeni, yeni;
Benim kadar bile bilmediğin.
Çıkarken oradan
Ceylanım…
İçim dağlı…
Hazırlarken seni hayata,
Gözlerini bırakırken arkamda,
Kıvırcık saçlım,
Hayat bu;
Bu hayat be güzelim…
22 Aralık 2008.
Gülten ağrıtmış
