Göç / Zangocun Umudu

göçler...hepimizin içini kanatan,acıtan ve yaraları hiç kapanmayan...acımasız...

yazı resim

GÖÇ / Zangocun umudu
“Biri taş attı camımızdan içeri, en değerli mozaiğimizi tuzla,buza çevirdi,darmadağın etti...Kırılanlar bu yüzden mi tutmaz? Gidip te dönmüyorlar diye mi?”

Bir ip kaldı elinde zangocun, paramparça çanın ardından,
İstavrozdan atına binip İsa
Katıp bulutu buluta
Dört nala...
Dört nala çakılan çiviler avucunda
Çakılıydı İsa’nın…
Gözleri gözlerine
Bakılıydı…
_________________"umut" dedi
_________________"Mesih" dedi...
Dönecek bir gün geri...
Oysa çok iyi bilirdi zangoç
Gidenler hiçbir zaman .............................
Ovuşturup rüyadan kalkan gözlerini içindeki "umut"lu çocuğun
_________________kan bulaştı ellerine…
İsa'nın kanayan elleriydi gözlerinde
_____________________________
Yıkılmıştı mabedi zangocun,oysa aynı tanrıya ibadete çağırıyordu bir başka lisan, bir başka insan...bir başka mabet ten
Bir parça ekmek aldı ağzına kuru...kupkuru
Bir yudum Süryani şarabı / Midyat tan gelme...
Kutsadı yalnızlığını
Karabasanını , kâbusunu kutsadı...
Bir yudum daha aldı şaraptan
Bir yudum daha...
Bir yudum daha...
“Neden bizi yüz üstü bıraktın rab!!!”
Sövdü, saydı sarhoş kelimelerle
Tanrısını kutsadı...
Nede güzel okunuyordu ezan
Sonra tövbe
Sonra istiğfar
Nedamet ...
__________
“Hoca “ dedi
“Ne Müslüman doğmak senin elindeydi
nede benim elimdeydi hristiyan doğmak”
Sustu hoca
Kaçırıp gözlerini gözlerinden,başını yere eğdi...
__________
Uzun
Çok uzun yıllardan
Ve yollardan gelmişlerdi buraya
Geçip Van denizini…
Komşularını bırakmışlardı Edremit topraklarında
Aman ölüm…
Ahlattan kaçarken kız kardeşini
Zalım ölüm…
Yaşamak / Yaşamalı her şeye rağmen…
Ve
Zamanıydı buradan da gitmenin
Artık barındıramıyordu onları Diyarbekir’de
Artık barındıramıyordu Anadolu
Göç göç olup dizilirken yollara
Canlar alıyordu toprak
Canlar saklıyordu hatıra diye
Artık toprak
Vatan değildi
Üzerine basılıp geçilsin diyeydi…
Üzerinden kaçılsın diye…
_____________________________
Giderken
Diyarbekir’den
Bir kaç nar fidesi götürmeli koynunda...
İsa'dan kestiği umudunu Diyarbekir narına bağlamıştı zangoç...
Bir nefes memleket / yeşil
Bir nefes hasret / Nar çiçeği renginde…
Bahar olanda
Narlar açanda
Vatan geçecekti gözlerinden...
Diyarbekir geçmişti ondan
Ama
O geçememişti Diyarbekir ’den

asivemavi36 / GÖÇ ' ten

Başa Dön