10.01.2002-İsviçre
DEHŞET
(Üçleme 3)
Derim kurudu
ve
düştü parçaları
kentin sokaklarına
ki o sokaklar
yerçekiminden kaçamayan düşperestlerin
yarı-açık cezaevleridir
Özlüyorum seni
sözlüğümde
özlemin karşısına
adını yazdım bugün
ve
yavan bir sevinçle
ağlayıp durdum
geldiğini varsayıp
Oysa
dünya, zaman
ve ne varsa insana dair
akıp duruyor içeri
açtığımda kapıyı
eve kilitledim kendimi
ve
yüzüğünün kapıda çıkardığı
sese kenetlendim
Yoksa açmayacağım
ve ölümü bulacaklar bir gün
diye düşünüp
meşrep bir kahkaha atıyorum durmadan
Perdeyi tuttuğum yer
sırılsıklam oldu terimden
ve yoldaki yalnızları saymaktan
yorgun düştü gözlerim
Gece indi pencereme
unuttuğum sigaranın külleri
çoğalıp güçlendiler
zaman aralarında
Bense
zamanı unutma fikri içinde
sımsıkı tutuyorum hala
perdeyi
ve antik bir kuş gibi
tünüyorum durmaksızın
sol ayağımın
parmak uçlarında
Sarhoşlar
havuzdaki balıkları taşlıyorlar
tırnaklarını yiyecek bir el daha istiyorum
gün doğarken
karşı evlerin çatılarından
gözlerim acıyor
ve bakakalıyorum
istasyondan ayrılan trenlerin ardından
Oysa bir iz yok senden
ve gerçeği fısıldıyorum
kendi kulağıma
yeniden açıyorum sözlüğü
adını yazıyorum tekrar
bu sefer
ölümün karşısına
Yırtıp sayfayı kapıya asıyorum
ve
meşrep bir kahkaha atıyorum tekrar
biliyorum
ölümü bulacaklar bir gün
ve
perdeden kan damlayacak
-L-
