Dumanı insanlıkta tüten bir
Hâyâsızlık serüveninde,
İç geçirmeler akla mâl olurken
Kalbi en aşırıya atanların yüzlercesi
Biteviye yaşanan sürgünlerle
Hiçe zincirliyken
Her dönüş, birer yön selâmlaması istifinde
Mağrur bileklerin hüznüne mıhlıyken
Ay yüzlü ve sarmaşık yüklü dilberlerin sivrilttiği kın
Gözlerimizi yaşlarken
Kanımızın taşlandığı o son anda
Şiirin aydınlığı yüzümüze vurmuştu ve
Bizler, birbirimizi doğurmaktan geliyorduk.
Camel' 17
Camel' 17