Bir gün, gitmeyi düşlüyorum. Sadece düşlemek mi?.. Umuyorum, düşünüyorum, istiyorum!.. Tüm bu yaşadıklarımı, arkamda bırakıp gitmek, hem de ansızın çekip gitmek istiyorum.
Şimdilik böyleyim. Çünkü, şimdilik böyle olsun istiyorum.
Gitmek istiyorum, ileriye, geride benden kalmış bir geçmiş bırakmak amacıyla. Eskilerde olayım, yenilerde anlatayım. Ne kadar dogru olur bilmiyorum ama bir gün sadece gitmek ve gidişte yitmek istiyorum. Kimseye haber vermeden, gitmiş olmayı istiyorum. Kötülük istemiyorum, kin, nefret istemiyorum. Zamanı geldiği zaman gitmek zamanının, işte o zaman gitmek istiyorum. “Doğru ya da yanlış olur”u düşünmeden gitmek istiyorum. “Zamanı gelsin ve zamanı geldiğinde zamanın terkinde bırakılsın, her şey,” diyerek gitmek istiyorum. Şimdilik böyleyim. Çünkü, şimdilik böyle olsun istiyorum.
Unutanlar unutsun, hatırlayanlar hatırlasın. Kaygısızca ve içimdeki sahipsiz boşlukla gideyim. Şimdi’den hiç birşey almadan gitmek istiyorum. Kalanlar kalbimde kalsın, hatıra olayım ama hatıralarım olmasın. Şu an yaşananlardan hiç bir eşya, duygu, his almadan gitmek istiyorum. “Başka bir hayat olsa ve bu hayat, artık sona erse de gitsem” diyorum. Bir dönem durukluğu, bir dönem burukluğu yaşamadan gitmek istiyorum. Aslında, bugünden çok uzakta olacak o bir dönem noktasını sabırsızlıkla bekliyor ve ona koşarak gitmek istiyorum. Şimdilik böyleyim. Çünkü, şimdilik böyle olsun istiyorum.
Yenilik olmak istiyorum, yeni insanlar, yeni kültür, yeni düşünceler...”Değişimler olsa da gitsem” diyorum. Hep, bir kişi eksik olur ya, o eksik kişi ben olayım istiyorum. Eksikliğimi, hissedenlerde bırakarak eksiksiz gideyim istiyorum. Oralara, benim için doğru olan yere, beni içine çağıran o anlayışlı yere gitmek istiyorum. Arkama bakmadan, hesap vermeden, hesap sormadan gideyim istiyorum. Sadece ve istediğim için, öylesine gideyim işte. Ardımda, hüzün bırakayım ama hüznün kırıntılarıyla yalancılık oynamamak için, arkama bakmayayım istiyorum. Aslında arkamda, dönüp de bakılacak kimse de olmadan gitmek istiyorum.
Şimdilik böyleyim. Çünkü, şimdilik böyle olsun istiyorum.
Hayatımı seçeyim. Hem de kendimce seçeyim. Ama o seçtiğim hayat, herkeslere yanlış gelse de, inadına seçeyim ve o seçimime gideyim istiyorum. Kimseye küsmeden, kimseye kırılmadan, kimseyi sevmeden, kimseye umut vermeden gitmek istiyorum. Öyle bir çıksam ki bu hayattan, beni sadece “gidecekti ve gitti,” diyerek ansınlar istiyorum. Müziğin eşlik ettiği hayallerde, ben de sisli bir bulutla birlikte onları seyredeyim gittiğim yerden diyorum.
Başka bir boyuta kayayım, o zaman geldiğinde istiyorum. Başka insanlar, başka izler, başka sohbetler, başka gözler, dudaklar... Hayalimdeki yer, o yer olsun ve ben o yere gitmek istiyorum. Şimdilik böyleyim. Çünkü şimdilik böyle olsun istiyorum.
Şu an icin ben, o zaman gelmeden ona gitmeyi seçmiş durumundayım. Bir şeyler bitsin artık istiyorum. Çünkü, bitmeler hiç korkutmuyor beni şimdilerde. Kaybetmek acıtmadığı gibi, yeni başlangıçlara da olanak tanıyor, diye düşünüyorum hala. Gidesim geliyor artık, burdan. Hem de çok yakında. Her hangi bir günde, hazırlanmadan gideyim istiyorum. Bu, şimdilik ‘ben’ im. Ve, hala böyle olsun istiyorum...
A.Ç.
