Oturuyorum, kalabalık ve sessiz.
Sıcak değil henüz.
Bir başıma; iki insan.
Oturuyorum.
Uzanıyor da olabilirim.
Uzanıyor da olabilir göğün yüzü.
Bir başka iki\'den oluşmuş bir yarımı tamamlayacak gecenin yarısı .
Oturuyorum, parmaklarımı avutuyor kelimeler.
Yüzümden yansıyan koca bir evren var önümde,
yüzümün bildiği ve benim olandan başka bir de şu an.
Ruhum...
Uzanıyorsun boylu boyumca...
Gökyüzünden yansıyor akşam saatleri
... gelişine çarpıyor deniz,
... gelişine çarpıyorum denizi.
Bir kapı aralığından soluyorum nefesimi.
Rengine dönüyorum günün bu saatinde.
Bir başa ikiden oluşmadı tek bir yarım...
Senaryosu kayıp, mürekkebi silik bir yazı akşamı bu.
Alfabesi çalınmış kelimeleri,
söküp atıyorum sayfamdan yeni bir gün doğuşuna...
Her yeni doğuşa soruyorum gelemeyişini.
Nefesimi verdikçe iyileşecek seni öpüşüm her an.
İyi olacak sana verdiğim her şey...
ve sen çoktan gitmiş olacaksın o zaman.
