O yamaçtan düşmeden bilemezsin!
Bir yamaca tırmanır gibi koşarak çıkarsın göğsünde kalbinin sığmadığı yeri açmaya çalışan koca bir ağrı ile mutluluk basamaklarını. Yeni heyecanlar
yeni başlangıçlar sebebi her ne olursa olsun.. Herşey güzel başlar.. Sonra o yamaçtan atarlar birgün seni. Türlü türlü rakipler rakibeler.. Ne kadar yükseğe çıkmışsan o hızla, tepetaklak aynı hızla geri çakılırsın daha tutunacak dal bile bulamamışken.. Dağılırsın, erirsin acır her noktan.. Ve kalbindeki ağrı bu kez yamactan düşmenin etkisi iledir..
Hep korkarız çıkışlardan inişlerin keskinliği ile.. Hep korkarız gelişlerden gidişin hüznünü taşıyamayız diye.. Ama kaçmayız üzerine gideriz hayatın.. O ne
kadar üzerimize geldiyse biz o kadar kucak açarız getirdiklerinin yanısıra götürdüklerine takılmadan.. O yamaçları kaç kez düşsek de aynı hızla yeniden
yeniden tırmanırız.. Ama an olur yamacın kara gölgesinde dinleniriz o gölge hiç peşimizi bırakmadan.. An olur o karanlıktan ancak yamacı tekrar tırmanırsak kurtuluruz diye kaçarcasına yine tırmanırız..
Ve görürüz ki;
Hem kaçtığın hem yakalandığın birşeydir hayat..ve kendimizi o yamaçlardan düşe düşe öğreniriz.. Ayakta kalabilmeyi düşüp tekrar kalkmayı defalarca deneyerek öğreniriz..
Yaşamak için bazen kendini itmek gerekiyor aşağıya.. Düşüp tekrar kalktığını görebilene ne mutlu.. Bizi itenleri affetmeyi de öğrendik.. Affetmek unutmanın
anahtarı olmasa tutardık kinlerimizi kanımızın her damlasında..
Affetmeden kapatırsan defterleri
her rüzgarda sayfalar daha sert açılıp yırtıyor yüreğini..
Olgunluk dedikleri de aslında acıların demi..
Kendime seferim var..
Kendime sefere çıktım,
Geri dönmeye doğru eski günlere.
İhtiyacım var her seferimde,
Sevginin umut dolu ellerine.
Dinmeli tüm fırtınalarım,
Köhne dostum vefanın evinde.
Dolmalı göğsüm her nefesimde,
Huzurla, esenlikle, dirayetle.
Kendime sefere çıktım,
Yüzüme yeniden gülücük yerleştirmeye.
Işığa uçmalı ruhum,
Sıcacık bakan ışıltılı gözlerde.
Biriktirdiğim güzellikler yüreğimde,
Kibir,gurur,intikam düşmanlarım mağlup bu harpte.
Güneş açmalı her an sesim,
Mırıldanacağm neşeli melodilerde.
Kendime sefere çıktım,
Yalın. hiç kahredilmemiş halime dönmeye.
Azalan kelimeleri çoğaltıp, ağladıklarımı azaltıp,
Ruhumdaki küçük kızı iyileştirmeye.
İnsan olmanın hakkını vermeye,
Hala iyiliğe ve sevgiye inanmaya doğru,
Kendime seferim var.
Bu uğurda kendimi yenip, yine bana yenilesim var.
27.08.2009
Rüya...
