İş görüşmesine gittiğim zaman,danışmadan içeri girerken seni ilk orda gördüğüm an!Kalbimin ilk defa hızlı,yerinden çıkacak gibi attığını hissettim.O an öğle bir andıki,sanki senden başka kimse yoktu.Gözüm bir tek seni görüyordu.İçeri girdim ve iş görüşmesini yaptım.Ertesi gün işe başladım.Öğle paydosu oldugunda tek bir istegim ,arzum vardı.O da seni görebilmek.Hep dua ederdim inşallah denk gelir'de görürüm diye.Seni birkere gördüğüm an ogün çok çok mutlu oluyordum.Hayalinle evin yolunu tutuyordum.Bir iş verdiklerinde seve seve yapıyordum.Sırf seni görebilmek için,bütün her yeri dolaşıyordum.Bir gün yemekhanede yemek yerken biri geldi,yanıma oturdu.Birde ne göreyim!Rüylarımın,hayallerimin baş kahramanı,hoşlandığım kız yanımda oturuyor.Elim ,ayağım birbirine karıştı.Elimdeki kaşığı yere düşürdüm.Çok heyecanlanmıştım.O anı hiç unutamam.
Zaman geçtikce,ona olan sevgim kat kat arttı.Bir şekilde duygularımı ona analatmam gerekiyordu.Ama bir türlü duygularımı ona açamadım.Zaten en büyük hatayı ozaman yaptım.Ve aradan seneler geçti.Benim çalıştığım mekan değişti.Ondan uzak kalmıştım.Paramparça olmuştum,mahvolmuştum.Uzaktanda olsa onu takip ediyorum.Çevremdekiler benim hal ve hareketelerimi gördükçe,bana mecnun şair diyorlar.Kim seni bu hale getırdı? Diyorlar ama kimseye birşey diyemiyorum.Tarif et diyorlar ve bende başlıyorum tarife aynen şöyle;Gözleri geceyi aydınlatır,suratı herşeyi anlatır,saçlarına dokunmaya kıyamazsın.Benim için o dünyalar güzeli,benim ilk ve son aşkım...
