Bizim Askerimiz İsrailli Er Kadar Değerli Değil mi? Günlerdir bütün gazetelerin birinci sayfadan verdiği bir haber; İsrail, esir edilen eri kurtarmak için elindeki tüm imkanları kullanıyor.En son okuduklarımdan birinde İsrail başbakanı "Er kurtarılana kadar Gazze'de kimseyi uyutmayın. Bomba seslerinden kimse gözünü kırpmasın" diyordu.
Gazetelerde aynı haberi okuyanlardan kimileri "Ulan heriflere bak ; bir tek kişi için dünyayı ayağa kaldırıyorlar."diyorlardı.Haklılardı da... Adamlar bir tek askeri için gerçekten dünyaya kafa tutuyorlar. Çok sayıda bakan rehin alıyorlar ve yüzlerce , binlerce masum sivil halkın yaşadığı bir bölgeyi mütemadiyen bombalıyorlardı. Peki hangi uluslararsı kurum/kuruluş ya da devletten - dur- diyen var? Herkes üç maymun olmuş. Görmüyor, duymuyor, bilmiyor.
Peki bizdeki durum ne? Her gün şehit haberleri alıyoruz Şırnak'tan , Bingöl'den... Analar babalar televizyon haberlerini sonuna kadar izleyip evladının bulunduğu yerden bir şehit haberi yoksa " Oh! Yavrum bugün de sağ.Yarabbi sana şükürler olsun" diyerek uyuyabiliyor.
Askerlerimiz mermilerle "Bugün de ölmedim anne" yazarak poz veriyorlar resimlerde. Her şehitsiz geçen gün ayrı bir sevinç sebebi.
Oysa böyle mi olmalıydı? Neden biz askerlerimizi öldüren güç odaklarının yerlerini tarumar edemiyoruz? Neden gencecik filizlerimiz solmadan koruyamıyoruz onları?
Cevap belli; dış politikamız çökmüş durumda.Bakanlarımızın ya da devlet temsilcilerimizin başına bir çürük domates atılmadığı eksik kalıyor hani nerdeyse.Uluslararası arena da kimse takmıyor Türkiye'yi.
Ben devletmin başındaki büyüklerimizi de şehit analarımız, şehit eşlerimiz gibi dimdik görmek istiyorum. Minnet etmeyen ve tam bağımsız. Ben Atatürk Türkiye'si görmek istiyorum herkes gibi...
Sağlıcakla kalın... .
