Zuhal Demirci

Yağmur

Sonra bigün yıllar üzerimize bizi ekleyerek, ezerek, acıtarak geçerken yine bir yağmura yakalandım. Oysa ben fazlaca yağmıştım zaten o günlerin üzerine. İçimdeki okyanusları kuruttum sanmıştım. Bitmemiş meger... Balkona çıktım... Yağmura eşlik edecek kadar çok yağabilirdim kendi ülkeme.

Yeni Yıl, Yine Yıl

Artık kuruyemişlerin tek tek isimlerini biliyorum.Dahası yeni yılın eve davet ettigimiz biri olmadığını...Yakıcılığını...

İçimin Mavisi

Dahası çatlayacakmış gibi kalbim.Ağrısına dayanamayıp içimin yağmurlarını bırakıyorum denize.Damla damla düşerken mavileşiyor.....

Protesto

içimizde boğulan çocuk kimligimizi, daha kabuklaşmamış yaralarımızı, sığdıramadığımız gözyaşlarımızı, cümleleşmemiş çığlıklarımızı, beni işte... en çok da seni "protesto ediyorum" .

Tükettiklerim İçin Bir Daha

Derin soluk alışlarım hayat verişlerimden öteye gitmiyor yaşamak. Avuçlarımdaki çizgilerdi beni anlatan şimdilerde tanımsız işaretlerden öteye gitmiyorlar. Yabancılaşmak bunun adı. Önce kendine yabancılaşmak sonra ne varsa...

Karakalem

Aklımın karmaşalarıydı / Karakalemlerle yazılan, / Kendimi bulamadığım bilinmezliklerde

Masal

Kurtlar sofrası en karmaşık serüven olsada, önümüze sunulan hayat pek farklı degildi aslında. Sırları boldu, sınırları yoktu; ne garipti hayat!

Başa Dön