Güneşin önünü karanlıkla örttükleri zaman, gözler kapanır ve kölesi olur karanlığın... Gecenin kara çarşafı güneşin önünde dalgalanırken ya canavarlaşacağız ya da kölelerin kölesi olup öleceğiz...
Kalbin derinlerine saplanır bu bıçak...Kanlar damlamaya başlar yavaş yavaş...Yerler kan olur...Zemindeki saf beyazlığın yerini kanın kırmızısı alır...Kan kurudukça çıkması zorlaşır... İşte sanatın kalbine saplanan bıçakta böyle döktü kanı yere ve sanatın beyazı kırmızıya dönüştü...
Bulutlar gün ışığını kapattılar / Yağmur suları karanlıkta teker teker damlıyor
Karanlık çökmüş / Silahlar hazır / Gemiler demirlenmiş kıyılara
Öğlen / Her gün aydınlığı karanlığa dönüştürür / Gece yarısı
"Önemli olan iyi ve büyük görünmek değil, gerçekten iyi ve büyük olabilmektir." Ludwig Van Beethoven
Sadece basit bir geçmişten zorlu bir geleceğe giden günlerden ibaret...:) Herkes gibi...
İstanbul
semboller, şiirlerimi kesinlikle serbest yazarım çünkü duygular sonsuzdur onları kurallarla sınırlayamayız, felsefi, şiirlerimden birden çok anlam çıkarılalabilir önemli olan içinde kendinizi bulabilmektir...
Hayat...
William Shakespeare, Tevfik Fikret
