Gökmen
Öğrenemediğim
Süresi yirmi dört saate çıktı seni özlemelerin / rüyalarımdan da vazgeçtim
Bırak Dağınık Kalsın
Ahu sabah sekiz civarında evime geldi. Anahtarıyla kapıyı açıp içeri girdi. Bu esnada, 30 metrekarelik evimin dokuz metrekarelik yatakodasındaki tek kişilik çocukluk yatağımda zıbarmaktaydım.
Hepsi Sendin
beraber korktuğumuz aşk filmlerini hatırlıyorum en çok / sonra on dakika ara öpüşmelerimizi
Nerdeydin?
karanlığı bozan ay ışığında / imamlar daha gün ağırmadan ezanlarını okurken
kayıp ruh
Tanıtım
türkiye’de olan biten hiçbir şeyi ciddiye almıyorum. kendisine olduğundan fazla önem vehmeden insanları, içi boş kurumları, değeri olmayan unvanları. özetle hiçbir şeyi. beni bu sonuca çok basit gözlemler götürdü.
ülkemizdeki kavşaklardan önemli bir kısmının neden sürekli karanlıkta kaldığını görüp; “bizim, milletçe zekamız kavşakları aydınlatmaya yetmiyor mu?” diye kendi kendime sordum..
sahip olduğumuz rejimin demokratik olmadığını bile bile “ülkede demokrasi varmış gibi..” yazılar yazan, konuşmalar yapan insanların algılama özürlü olup olmadıklarını merak ettim.
tarihe çok meraklı olup da yakın tarihimizi dahi bilmeyenlerin ukalalıklarını dinlemekten usandım.
cehalet, sığlık, ikiyüzlülük, aptallık beni yıldırdı.
okuduğunu, dinlediğini anlamayan insanlarla karşılaşmaktan bıktım usandım..
üstelik bunlar bu ülkenin güzel insanlarını aritmetik olarak ezecek yoğunluktalar. üstüne üstlük sayıları da geometrik olarak artıyor..
kendi kendime, bu toplumdaki sorunlardan rahatsızlık duyan insanlar muhakkak vardır. onlar kendi değerlerini savunmak için parmaklarını kıpırdatmıyorlarsa ben neden onlar için kavga edeyim… diye düşünmeye başladım. hiçbir şeyi ciddiye almamaya başladım. beni sadece birebir tanıdıklarımın başına gelenler ilgilendiriyor. tanımadıklarım adına kavga etmeyi, tanımadıklarıma bırakıyorum..
Konum
KOCAELİ
Özellikler
kayıp ruh
Benzer Yazarlar
kim kendini benzetirse..
Bağlantılar
