Ben anemon; yamaçlarda, patikalarda,kırlarda büyüyen bir çiçek. / Dalgaların sesi olurdu bana ninniler.

hislerim beynimle vals yaparken yüreğim fikirler üretiyor. üç kişi bile kalabalık kardeşim bu yaşamı sadece aklı olanlar yaşıyor.
duygular ve hisler artık lüxe giriyor

İşe girip çalışa bilmem için mahkeme kararı ile yaşımı büyüttük. Artık memurluğa hak kazanmıştım teknik eleman olmak yerine direk dairede işe başladım. Şimdi daha bir sıkı sarılıyordum üniversite hayallerime, daha çok çalışıp yükselmeli daha fazla maaş almalıydım. Yaşam demek buydu çünkü paran kadar insandın...

Açılma kilitli sandık, bakma yüzüme yaşamın akislerini arama mimiklerim de, aldın alacaklarını yerlerine ne verdin söylesene?

Sen bilmezsin dalgın çocuk. Dalgalar vurur üstüme, hırçın rüzgar alır hayallerimi taşır karşıda ki yorgun kıyılara.

Sıcaklık hissetmeye başlamıştım artık ellerimde, donmamışta yanıyordu sanki. Sızlaması da cabasıydı. Elimdeki sepeti tutmakta zorlanıyordum. Ayaklarıma dolanan eteğimin uçları buz tutmuştu. Güya açılan küçük yolda yürüyordum ama yağan kar açılmış, yol mu bırakıyordu.

Bir fincan kahvede bir adamın hikayesi.
"Kim bilir belki iş arası bir nefes alacaktı, içtiğimde sigaram o anda öyle az geldiki gözüme gerçekten de bir tek sigara ancak bir nefesti."