Türkiye de yazarlık "kendin çal kendin oyna" makamından bir parçadır. Kendinden başka kimseyi duymayanların diyarında tabiatın en güzel nağmelerini dillendirsen ne fayda! Bu sebeple biz gariban genç yazarlar için edebiyat, zaman aralıklı ruhsal orgazmdan başka bir şey değildir
Ensemizde kapitalizmin gizli barkodları, her birimize biçilen değer / İnsana has en doğal
Bu nasıl bir yurttur ki Ya Rab, ayakların altı topraktan çok ettir /
Şehrin gariban kuytuluklarında dolanırken yapayalnız bir kardan adama rastladım. Boynunda ıslak bir atkı, başında palaçor bir şapkayla kaldırıma oturmuş gözyaşı döküyordu. Hayat meşgalesine boyun eğen kılıbık insan ırkı, her zamanki gibi kendi işiyle meşguldü.
Aslında her birimiz sakallı bıyıklı çocuklarız / Yedisine basmamış yetmişlik ihtiyarlarız
bedenime bir hastalık misafir, artık gölgem kalkmaz ayağa / şimdi tüm o katran
Hayatımın en büyük hediyesini on üçüncü yaş günümde almıştım. Annem bana bir baba armağan etmişti. Esasen böylesi bir durum sürpriz olmamıştı, beni şaşırtan asıl olay annemin aynı gün ölmesiydi.
yazmaktan başka meziyeti, sevmekten öte bir eziyeti olmayan bir adam.
Okumak üzerine programlanmış bir bedeni yirmi yedi küsür yıldır eğitim yuvalarında tüketiyor ve de hayatımı yazılara armağan etme yolunda emin adımlarla ilerliyorum. Bunun dışında somut ifadelerle tanıtılacak bir yaşantıya ve ruha sahip değilim.
Eskişehir
Durum Öyküsü
Jack London, John Fante, George Orwel, Alper Canıgüz,
Stephan King
