Gitmelerle gelmeler aynı yolun üzerindeki bir renk değişiklidir.
Mesafeler mi?

Bir an duraksayıp vitrindeki aynadan kendimi inceliyorum. Yeşil, bedenimi sımsıkı saran elbisem, onunla aynı boyda önünü düğmelemeyerek, elbisemin ve onun altın sarısı kemerinin görünmesine izin verdiğim siyah montum, ince topuklu bilekte biten kısa botlarım, aynı deriden portföy çantam ve özenle yapılmış makyajımla iyi göründüğüm kanısına varıp, karşıya geçiyorum.

Seni lanetlemişler dostum, bunu sen de en az benim kadar biliyorsun. Bakma öyle “neden ama” der gibi. Ben zaten oldum olası anlayamadım şu insanlığın hayat üzerine ördüğü o çelikten örümcek ağı dharmasını. “Dharma” evet. Sanskrit dilinden bir kelimeymiş. Kabul et, bu çekici bir kelime. Bazı kelimeler böyledir, kişi

....Kendi tenhalığımda ceplerime sevdiğim şairlerin dizelerini doldururum, bir dua, karanlığıma bir ışık, geçişlerime ilaç niyetine. Rol yapmam daha doğrusu yapamam. Nasır tutmayan parmaklarımı nasırlıymış gibi gösteremem ya da düşsel bir boyutun pembe çizgili yollarında yürüyormuşum gibi yazamam. ....

....Bilememediklerime doğru kıvrılıyor bütün yollar.
Bildiklerimin ışığı ürkek ve nazlı. Aydınlatamıyor tek bir an bile yolumu.....
"yüzümü suyun ardında buldum
kıyılar bu yüzdendir öyle dediler
kısacık yoğun bir akşam