Havalar güzelleşip bahar güneşinin soğuk toprağa yüz vurduğu zamanlarda daha da arttı bu karşılaşmalar. Kapının önünde otururken, bakkala gidip gelirken, pazardan eve dönerken nerde gördüyse o gözleri kendi gözleriyle birleştirdi hep.
Gözünü aşağıda bulunan elektrik tellerindeki kumrulara dikmiş, otobüslerin, insanların şehrin bu kangren olmuş damarlarına doğru yükselen uğultularını dinliyordu.
Trajediler ırsidir bazen.Biz ne kadar normal insanlar gibi yaşamaya çalışsakta, damarlarımızda dolaşan zehir açığa çıkmak için ufak bir delik açmaya çalışır yıllarca etimizde. Çoğumuzun kalın olan derisi damarlar da tutsada bu zehri kimimiz o kadar güçlü olamaz.
Durup taş duvar ardında / bana gelişini seyrederken / Göğü
Yıllarca konuşmamaktan dudaklarım kuru kelimelerim küflü ve basit. Kendimle beraber kaybettiklerim başkalarında. Başkalarının kazançları umutsuzluğum.
ayrılmadık seninle / bir yarım paramparça kan reva içinde kalsada sen giderken
