Unutma eylemi bilinçli yapıldığı takdirde insan psikolojisini bozar. Öyleyse; "Seni unutmak için her şeyi yapacağım" denilerek girişilen bir unutma eylemi, unutulmak istenen kişiyi daha yüksek bir voltajdaki "hatırlama" eğilimine sokacaktır.
Evet, uzun ve aşk sevgi dolu biraz da alışkanlıklar karışımı bir ilişki yaşadım. Nihayetinde o büyü bozuldu ve sebepleri üzerinde "acaba neden böyle oldu" diye çok dursam da net bir fikir elde edemedim.
Ayrılık, beraberinde artçı şoklar getirir. Ben bu artçı şokun ilk sarsıntılarını yaşıyor olmalıyım. Ancak önemli olan şu ki, bu şoku yaşarken, işin doğası gereği, böyle bir şoka girileceğinin bilincinde olmak eğilimidir. Bilinçsiz geçirilen bir şok yine insan psikolojisinde büyük yaralar açar.
Ben geçirdiğim "bilinçli ayrılık" şokundan etkilenmiş bir erkek olarak, "bunu daha verimli hale nasıl getiririm?" sorusunu kendime sorarken, bunu deneysel bir sürece yaymak istedim.
Deneysel sürecimin ilk emaresi ilişkimin nasıl sonlandığı konusunda kendimle yaptığım konuşmalardı. Yaşadığım ilişkiden kopamayışımın nedenleri arasında, yaşadığım cinsel, ruhi, sözel ve mimiksel alışkanlıkların ilişkiyi bağlaması olarak gördüm.
İlişki bittikten sonra denek olarak kendimi gözlemliyorum. Bugün "Unutma" kısmındayım.
Büyük bir aşk sonrası, ayrılanlar birbirini nasıl unutur? Ya da unutur mu? Ya da bu nasıl olmalıdır?
Ben bilincimi her unutma eylemine zorladığımda, aklımdaki saplantıları dış dünyaya açtım. Yani kasıtlı bir şekilde unutmak için, başka kızlarla birlikte olarak, bilincimin farklı konulara, yerlere, kişilere kaymasına çabaladım. Ancak ne zaman böyle yapsam, karşımdakinin, ayrıldığım kişinin adi bir kopyası olduğunu zanneder gibi oldum.
Öte yandan, öncekini unutmak için, şimdikiyle beraber olduğum gerçeğini de asla kendimden saklayamadım.
Fotoğraflarını ve ondan kalan her şeyi unutacağım diyerek, ortadan kaldırdıktan sonra (ki bu eylemleri "inadına unutmak" adına yapıyorum) daha baskın bir çıkışla "hatırlama arzum" güçleniyor!
Kasıtlı bir unutma felaket getiriyor üzerimde! Genelde de bu, böyle olmalı...
Doğasına bırakmalıyım diyorum. Yani unutmak için bir çaba sarfetmeden.
