“Ümitsiz değilsiniz ümit sizsiniz, çaresiz değilsiniz çare sizsiniz.”
Karanlık çökünce geceye
Yüreğimizde sakladığımız
Kırılıyor tüm aynalar
Hayalimizde kırık aynalar dolaşıyor
Ümitlerimiz tökezliyor
Şaşkın şaşkın etrafa bakıyoruz
Kafeste çırpınan kuşların
Gökyüzüne özgürce uçtuğunun sevincini yaşıyor
Hayallerin kıyısına çömelip
Yaktığımız ağıtlar
Sevgimizi körüklüyor
Elimizdekini yârimizle bölüşüyoruz
Uçan kuşlardan teselli arıyoruz
Yıllarımızı verdiğimiz tepelerde
Nefesler kesilince kurban oluyor
Çaresizliğin hicranına düşüyoruz
Çığlık çığlık uçarken kuşlar
Zümrüdü Anka ile huzura uçuyoruz
Uçmak mı sonsuzluğa kanat açmak mı bilemiyoruz
Yalnızlıklardan kaçmak isterken
Garipliğin içine saplanıyoruz
Boylu boyunca uzanırken
Aslında yalnız değiliz
Biri var yanımızda en yakınımızda
Bize şah damarımızdan daha yakın
Onunla mâveraya gidiyoruz
Kâinat içinde ufalanıp
Zerreler haline dönüşüyor
Çaresizlik içinde yalnız kaldığımızı sanıyoruz
Şimdi iltica vakti
Umutların tükendiği anda
Ardına kadar açılan kapılara bakıyoruz
Çarelerin bittiği anda
Ruhumuzu saran
Bizi kucaklayan bir bulutla
Çukurdan zirveye
Kutlu bir yükselişle kuşlar gibi uçuyoruz
Uzun gecelerden muştulu sabahlara
Şebnemlerin sabah meltemiyle kucaklaşıyoruz
Hasret vaktinde rahmet rüzgârının
Şefkatli kanadının bizi sardığını görüyoruz
El açıp, diz çöküp, boyun bükerek
Dilde zikir, beyinde fikir
Ruhumuzda sevinç ve huzur
Mutluluk çemberiyle sarılıyoruz
Çaresizliğe teslim olmak değil
Umuda kapı aralamak için
Daha ne duruyoruz
Öz bizde, söz bizde
Yüz bizde, göz bizde
İşte şimdi tam zamanı
Kalp inceliği, yürek güzelliği
Gönül hoşnutluğuyla
Ayağa kalk, ışık yak ve yürü
Aydınlık sabahlar bizi bekliyor.
09.02.2008
