TEK BEDENDE İKİ YÜREK
günbatımını anımsatıyordu karanlık gözlerindeki matem
her defasında aynı manzarayla izlediğim bir kayboluş
yokluk ateşi içinde kıvranan yüreğimin mızrağıydın
en acı en beklenmedik zamanlarda kahbece vurduğun ben,
körüklenmiş anıların mimarı.
vayyy be yine esiyor deli deli rüzgar
toza buluyor herşeyi, savuruyor, darmadağan ediyor.
ne eski kalıyor ne yeni,
ne aşk kalıyor ne aşık,
ne sen kalıyorsun ne de ben.
işte böyle birşey olsa gerek ayrılık
sevinç ve mutluluk sofrasının ekmeği
yadigar kalır sana öfke ses çıkaramazsın
tutup kolundanda dışarı bile atamazsın
oyyyy benim yıldırım bakışlım
kal desem, gururu geride bırakırmısın
verirmisin yerini bir iki gülücüğe
al dermisin.
ne yapsam ki artık bilemiyorum
yaklaşsam olmuyor,
uzak kalsam hiçççç.
hangi yöne baksam görüş mesafem sana uzanıyor
yorgun ve yaslı bedenimde düğünüm oluyorsun her gece
kırık gitarımda takılı kalan ses
unutulmuş bir beste.
tıpkı yaşlı bir teyzenin yüzündeki çizgiler gibisin
bana ait ama başkasında şekil bulan
tanıdık ama bir o kadarda yabancı
hadi söyle, söyle ne yapmam gerekiyor
içimdeki bu seni söküp atmak için,
yenilgiyi kabullenip çekip gitmek için,
ne yapmam gerekiyor
o kadar çok yoruldumki artık
tek bedende iki yürek taşımaktan
o en kalabalıklarda bile yalnız yaşamaktan
sende bilirmisin?
tek bedende iki yürek ağlamaktan
tek bedende iki yürek.
