Seni düşündüm ve yine seni düşümde gördüm bu sabah. Merak ettim seni ve ardından sendeki beni…
Yaşama dair kurduğun düşlerin en azından bir tanesinde de olsa hiç yer almadım mı? Herhangi bir gecede anımsamadın mı saçlarımı? Yağmur bulutları gözlerimi, engin denizler gönlümü, çocuklar umutlarımı çağrıştırmadı mı hiç sana?
…
Cevabını biliyorum hepsinin, ne olur sen sus! Acı verir sesin yüreğime ve sana…
Düşünüyorum da; bir telefon kadar uzağımda sesin, ya gönlün? Çok zaman ölüm kadar yakın ve yine çok zaman ölüm kadar uzak!
Söz konusu sen olunca zaman ve mesafeler hep kaos. Her şeye rağmen ümidim sonsuzlukla sınırlı…
Yine yaşamın kıyısında yalnız, seninleyim…
Sevgiyle-Sevgiliye…
