kavuşmak değildi hayalim karşılaşmaktı sadece…
sana dair bir şeyler yazmayalı, ümidin yokken yaşa(ma)yalı neredeyse 3 yıl oldu. Utanıyorum kalemimden, seni yazdığım her harften, senin için akıtmadığım her damla gözyaşımdan, içinde sen olmayan hayallerimden, gülüşlerimden, sevdamdan, hayattan, senden ve sana bu yazıyı yazdığım için sevenimden…küçülsem diyorum şimdi yada hiç olmasam, yada hiç olmasa sensiz 3 yıl.
Savaşamadım, savaşmadım, yenilgiyi kabullenmeye hazır buldum kendimi, yenilince unutulursun sandım. yanılmışım… her terk edişin ve hiç gelmeyişin yordu beni, ümitte bir yere kadar sevda da. Gözlerini hatırlayamıyorum, varlığın hayal meyal geliyor gözümün önüne. Şimdilerde kavuşmak değil hayalim sadece karşılaşmak. Yokluğunda anlıyorum ki varlığın (hiçbir zaman yanımda olmasan da), sevdan, sana dair ümitlerim, uykusuz gecelerim ne zevk verirmiş hayatıma…her şey nafile, kavuşmak hayal olduğuna göre karşılaşmak hayalim olsun bundan böyle…
imkansızım sen oldukça sevdam hep var olacak...
